Ben, hep yüceltilmiş, övgülere boğulmuş dizelerimle bu dünya halinde bir değişiklik yaratabildim mi?
''...bütün yolların kesiştiği, fakat hiçbir yolla erişilemeyen nokta...''
''...yaşarken ölümü anla ki, hayatını aydınlatsın...''
Hayır, istemiyorum artık kendi sesimin yankısını duymayı; ben, benim sesimin dışındaki sesi bekliyorum.
Ve gece, yani şiirin zamanı. Çünkü şiir, alacakaranlıkta görebilen bekleyiştir...
Apollon'un oku, ölümcül yaralar, ama ölümü esirger.
...ağaçlar eskiden olduğu gibi şimdi de yalnızlığın ve huzurun koruyucusuydu.
''Ölüm, hayata aittir; hayatı bilen, ölümü de bilir.''
Ancak içimizde ölüm tutkusunun uyanmasından sonradır ki hayata da gerçek bir tutkuyla sarılırız.
Adını kendi seçen, kadere başkaldırmış olur.
Bilmeyi mümkün kılan her türlü yeterliliğin ötesindeydi, bir bilme boşluğunun içindeydi.
Güzellik, alkış olmadan yaşayamaz; hakikat ise kendini alkışlara kapatır.
Aşk, bekleyiş halindeki hazır olma durumudur, onun içerisinde her şey sabırlı ve ısrarlı bir bekleyiştir.
Bir insan ömrü yetmez. Hiçbir şeye yetmez.