Çünkü şüphe artık soluduğumuz hava gibi evin bütün köşelerine yerleşmiş, hayatımızın kimsenin umursamadığı sıradan bir parçası haline gelmişti.
Sayfa 30Kitabı okudu
"Vedalaşmak, kimsenin tümüyle öğrenemeyeceği bir sanattır. Biliyorum, bir gün bana yine çıkıp geleceksin, bende bir ışık göreceksin bir gün, artık küreğe gereksinim duymadığın zaman."
Sayfa 30Kitabı okudu
"Ben de insanım Yusuf, ben de etten ve sinirden yapılmış bir mahlukum. Bana da biraz acıyın canım!.."
Sayfa 59Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Yaptıkları hatayı asla anlamadan sürdürüyorlar yaşamlarını ve aralarından biri ölünce ardından konuşma yaparken ağlıyorlar.
Sayfa 77Kitabı okudu
Bu dünyadan insanlar göçüp gider ama yaptıkları iyi şeyler kalır.
Sayfa 67Kitabı okudu
Yüzünde ve gözlerinde hem sevinç vardı hem keder, hem acıma vardı hem de veda bakışları!
Sayfa 61Kitabı okudu
Hani, ne derler: "İnsanın canı çıkmadıkça umudu da yok olmazmış."
Sayfa 44Kitabı okudu
Bir zamanlar dünyanın güzel bir yer olduğunu düşünürdüm, çocuktum, aptaldım.
Sayfa 20
Hepsi kelime değil mi bunların, hepsi boşluğa yayılır yayılmaz yok olan ses bulutu değil mi sanki?
Sayfa 13
"Bana yalan söylemeni isterdim aslında... Çünkü insan ancak kaybetmekten çok korktuğu bir şey için yalan söyler."
Sayfa 63
Benim asıl yapmam gereken şey yazmak. Yazar olmak istiyorum.
Sayfa 131Kitabı okudu
Ne de olsa önemli olan düşünceler değil eylemlerdir.
Sayfa 128Kitabı okudu
Hayattan kopukluk, soyutlanmışlık, hayatının içinde kalamama hali... Bunların her biri, bir can taşımanın getirisi olan acıyı hissetmemek için kendinizi uyuşturmanızı sağlıyor.
Sayfa 52Kitabı okudu
Sonun yaklaşmakta olduğunu fark etmek bizi şu ana daha canlı sarılmaya teşvik edebilir.
Sayfa 32Kitabı okudu
Kelimelere aşık olduğunuzu görüyorum Bay Andrews. Onlarla dans etmeyi seviyorsunuz. Oysa kelimeler yalnızca not düşmeye yarar. Melodiyi oluşturan, fikirlerdir.
Sayfa 13Kitabı okudu