“Ben gerçekten kötü bir insan değilim. Ne aksi bir adamım ne de uysal biriyim. Ne namuslu ne alçak ne de onurlu biriyim. Ne bir kahramanım ne de bir korkak. Ben, hiçbir şey olamadım.”
Ama siz, meleğim, beni dinlemiyorsunuz. Ah, güvercinim, sanki çocuk gibisiniz! Zaten zayıfsınız, saman sapı kadar zayıfsınız, bunu biliyorum. Bir rüzgar esse siz hemen hasta olursunuz.
Neşeli ve hüzünlü olsa da, hatıraları acı verir ama bu üzüntü bile tatlıdır bazen. İçim sıkıldığında, sıcak bir günün ardından gelen gecede, çiğ tanelerinin, sıcaktan kavrulan bir çiçeği tazeleyip canlandırması gibi anılar da kalbi canlandırır.