Olanları, olmayanları düşünüyorum. Olma ihtimali olanları, geride bıraktıklarımı. Keşkeyle başlayan cümleleri hiç sevmem ama keşkelerimle uyuyup uyanıyorum son zamanlarda. Nerden nereye geldim, ne yaşıyorum ben? Kimliğim ağır geliyor, barışamıyorum onunla. Üşüşüyor üstüme gölgeler, geçmişten taşıdıklarımla gelecekten bana uzananların gölgeleri. Zihnim kendi kendini tüketmeye mahkum edilmiş, kendi içine çöküyor, bir kara deliğe dönüşüyor adeta. Olasılıklar, olduğum yer ve ikisi arasındaki boşlukta sıkışan ben…
Merhaba dostlarrrr
Sizce aşk nedir ? Kavuşunca mı aşk olur kavuşamayınca mı ?
Evin küçük asi kızı Bahar, aşkı çok küçük yaşta abilerinin arkadaşı Ali ile karşılaştığı gün tatdı. Abisi Bulut ve Hamza ne kadar zor insanlar olsada Ali'yi kardeşleri bilmiş hep güvenmişlerdir. Ali 13 yaşındayken Bahar ile okuduğu okuldan ayrılıp babasının iş değişikliği ile Eskişehir'e yerleşir ve 5 yıl aradan sonra tekrar çok sevdiği memleketi Rize'ye döner. Kafasında bin bir türlü soruyla tabi. Ali de abi bildiği Bulut ve Hamza 'nın kardeşi Bahar'a aşıktır. Bir süre yanlış olduğunu düşünerek içinde yaşamayı tercih eder aşkını. Gün geçtikce bizim gençlerin aşkı büyür içlerine sığmaz, taşar. Ali durur mu ? Bu kadar yakınken uzak olmanın acısına dayanamaz ve herşeyi göze alıp açılır bizim deli kıza . Dolu dizgin yaşadıkları aşkın çok ağır imtihanları olur. Aştıkları her zorluk onları cesaretlendirir ve daha çok bağlar bir birlerine. Bir derken iki derken bitmek bilmez sorunlar, yanıltıcı olaylar, kırılan kalpler herşeyi tepe taklak eder. Bir iyi ,bir kötü ne olacak bu genç aşıkların sonu dersiniz ? Cevabını kitabımızda bulabilirsiniz.
Acaba aşkları vuslata mı kaldı?
Yoksa o kadar zorluğu aşıp kavuştular mı?
Dolu dolu, olayların hiç bitmediği bir aşk romanı okudum. Yer yer güldüm, bazen sinir krizi geçirdim, Bahar'ı bir kaşık suda boğmak istedim Ali'nin karşısına geçip yuhh be öküz dememek için kendimi tuttum ama çok eğlendim. Keyifle okuduğum bir hikayeydi , yazarımızın kalemi daim olsun 
Mehtap Karataş sizlerede tavsiye ederim.
Göz kapaklarım, kurşun ağırlığında, kapanmak için sabırsızlanıyor. Albayım, ruhum yorgun, bedenim bitkin. Bir uykuya dalmak istiyorum, belki yüzyıllar sürecek bir uykuya...
Uykunun kollarında, belki unuturum bu anlamsız varoluşu. Belki kaybolurum sisli bir rüyada, belki de hiç uyanmam.
Uyku, bir sığınak gibi, karanlık ve sessiz bir sığınak.
Düşüncelerden, kederden, pişmanlıklardan uzak bir sığınak.
Uyku, bir nehir gibi, beni bilinmeyene taşıyacak bir nehir. Belki de o bilinmeyen de aradığım huzuru bulacağım.
Uyku, bir ölüm gibi, soğuk ve karanlık bir ölüm. Belki de o ölümde, sonsuza dek dinlenebileceğim.
Albayım, uyumak istiyorum, bir yüzyıl belki de daha fazla. Belki de uyandığımda, dünya bambaşka bir yer olacak. Belki de ben bambaşka bir insan olacağım.
Canım uyumak istiyor albayım. Bi uyusam... Yüzyıllar sürse... Kalktığımda huzur bulsam...
Ardından bakakaldığım,
Giderken adımlarını saydığım bir sevda var heybemde.
Terkisinde umut taşıyorum hala doru atımın.
Öyle bir vakit gelecek ki,
Denizlerin en mavisinden,
Ormanların en yeşilinden,
Şehirlerin en güzelinden çıkıp dönecek.
Yurdum dediğim, yuvam saydığım gözlerinde,
Çiğ düşmüş gözlerime elbet yer verecek.
Eskiye dair yanımıza alacağımız şey ufak kırıntılardan ibaret. Çünkü çıkacağımız yolculuk ve varacağımız yer, daha önce insanoğlunun hiç deneyimlemediği bir yer olacak. Ama insan soyunun hep hatırladığı bir yer.
-Rahatla tatlım, söz veriyorum, çok yavaş gireceğim içine.
Yağlanmış penisi kıç deliğimin ucundan azıcık içeri giriyor, ama girmeden önce kendine bir yer edinmeye çalışıyor, sonra yavaş yavaş ilerleyerek, her adımda benim bu kadar dar bir alanda böyle kalın bir şeye alışmamı sağlıyor. Her seferinde biraz daha ileri ve derine giriyor, yarattığı yoğunluğu azaltmadan benim içimdeki pozisyonunu koruyor. Hiç ara vermeden, sanki organı buraya sığmak için yapılmış gibi içimi doldurmaya devam ediyor ve ben bu sarhoşlukla bir nara atıyorum. Şimdiye dek arkamdan girdiğinde hiç bu kadar şehvet hissetmemiştim. Bana tamamen, bütünüyle sahip olması harika. Diğer eliyle klitorisime masaj yapıyor, gittikçe daha sert ve ısrarcı bir şekilde yapıyor bunu ve ben kendimi kaybetmeye başlıyorum.
Keşke..
Bir gece başımızı alıp gitsek diyorum
Bir deniz kenarı mı olur
Bir dağ başı mı olur
Kaçsak bu kalabalıktan
Bir yer bulsak kendimize
Düzenli yaşamalardan uzakta
Bir yanımızda şehrin ışıkları
Bir yanımızda kucak dolusu yıldızlar
Orada hiç yemesek hiç uyumasak
Hiç düşünmesek yarını
Sonra unutsak sıkıntısını günlerin
Gecenin karanlığını
Sonra bıraksak kendimizi sevgiye, erdemliğe, mutluluğa…
6.cilt
3. "İnsan hiçbir söz söylemez ki yanında onu gözetleyen yazmaya hazır bir melek bulunmasın."
Kaf sûresi(50), 18.
Bu âyet-i kerîme dilin korunması ve ağız disiplini konusunda en temel ve en genel esası belirlemekte, güzel veya çirkin, hayır veya şer ne olursa olsun ağızdan çıkan her sözün kaydedildiğini hiçbir şüpheye yer bırakmayacak kesinlikte ortaya koymaktadır. Böylesine yakından bir takip, tesbit ve denetime tâbi olduğunu bilmek, dili korumak konusunda alınabilecek en etkili tedbirdir. Yani insan, yokluğunda tercüme-i hâli yazılan biri değil, en yakından takib edilerek yaptıkları ve söyledikleri kaydedilerek hayat hikâyesi tesbit edilen ve ona göre de sorgulanacak olan bir varlıktır. O halde "nefsinin ona verdiği vesveseler" yani içinden geçen his ve düşünceler bir yana, hiç değilse iki dudağı arasından çıkacak olan sözlere son derece dikkat etmeli ve hâkim olmalıdır. Gerek yalnızken gerek toplum içinde gerek eğlenirken gerekse üzülürken her an ve her yerde ağızdan çıkacak olan söz ve kelimelerin her biri kaydedilmektedir. Kelime kelime, hesabı verilecek bir hayatın sahibi olmak, son derece disiplinli yaşamayı gerektirir. Âyet-i kerîme bizde bu bilincin yerleşmesini istemektedir.
Sayfa 434Kitabı okuyor
Merhamet et bana, Ruhum.
İdrakimin ötesinde bir Talih gösterdin bana.
Sen ve Talih bir dağın zirvesinde duruyorsunuz,
Sefillik ve ben ise bir vadinin çukurunda yapayalnızız.
Dağ ile vadi bir gün birleşecek mi dersin?
Bana merhamet et, Ruhum.
Güzelliği sundun bana,
Hemen sonra gizledin onu benden.
Sen ve Güzellik ışıklar içinde
Sayfa 7
Denizi olmayan yerde yaşayanlar için güzel gerekçe.
Mesela deniz. Tanrı eksik etmesin ama bizden uzak olsun daha iyi! İnsana hüzün vermekten başka şeye yaramaz. Baktıkça ağlayacağınız gelir. Bu uçsuz bucaksız su kitlesi önünde ruh ezilip büzülür; hiç değişmeden, alabildiğine uzayıp giden bu güzel manzarada yorulan göz, dinlenecek bir yer bulamaz.
Sayfa 119
Coğrafyacı birden coştu
“Sen çok uzaklardan geliyorsun kaşifsin artık gezegenini anlatırsın bana “
Ve kağıt defterini açarak kalemine yontu
Keşiflerin anlattıklarini önce kurşun kalemle geçirirler deftere mürekkeple işlemeden önce kaşifin kanıtlarını sunması beklenir
“Eee?” dedi coğrafyacı umutla
“ Bizim orası o kadar ilginç değil. Küçücük bir yer. Üç yanardağım var bunlarda ikisi püskürür halde bir de sönmüş. Ama belli olmaz olmaz tabi”
“ hiç belli olmaz”
Bir de çiçeğim var.
çiçekleri kaydetmiyoruz.
Neden gezegendeki en güzel şey o çiçek
Kaydetmiyoruz çünkü çiçekler bugün var yarın yok yani geçici
Her gece, bulaşıklar kaldırıldıktan sonra, kuş yuvasını andıran küçük dairelerinde soyunup iki yılan gibi birbirlerine dolanıyorlardı. Birkaç kez bana anlatmaya çalıştı – karısının nasıl sikiştiğini. İçi istiridye gibiydi, yumuşak dişleriyle onu kemiren bir istiridye. Bazen rahminin ta içindeymiş gibi hissediyordu; o denli yumuşacık ve kabarıktı içersi, kamışını ısıran o yumuşacık dişler onu mest ediyordu. Makas pozisyonunda yatıp tavanı seyrediyorlardı. Boşalmamak için oisi düşünürdü , onu çileden çıkaran ve bağırsaklarını düğümleyen küçük kaygıları. İki orgazm arasında zihninin başka bir kadına kaymasına izin verirdi, karısı onu tekrar ayarttığında yepyeni bir amcıkla yepyeni bir sikiş hayal edebilsin diye. Sikiş sürerken pencereden dışarıyı seyredebilecek şekilde konumlanırdı, O kadar ustalaşmıştı ki bulvarda yürümekte olan bir kadını soyup yatağa nakledebiliyordu ve o kadarla kalmıyor, hiç içinden çıkarmadan karısıyla yer bile değiştirtebiliyordu. Bazen boşalma zahmetine katlanmadan bu şekilde iki saat sikişebiliyordu Hymie. Ziyan etmenin âlemi var mı derdi.
Sayfa 94Kitabı okuyor
