— Dostum, diye fısıldadı bana, zaman geçiyor ve hiç de lehime işlemiyor... Vicdanımda azaba yer yok, bu tür çekingenliklerden muafım, çok şükür!.. Bu dünyada zaten suçtan geçilmiyor... Saymakla bitmeyeceğini herkes anladı... Sorun devirdiğimiz çamlarda... Ve sanırım ben de onlardan bir tanesini devirdim... Hem de telafisi olmaz bir biçimde...
—
Sayfa 86Kitabı okuyor
Evliya Çelebi Seyahatnamesi'nden Seçmeler I.
Milli Eğitim Bakanlığı'nın 1000 Temel Eser dizisinden çıkmış, 1971'de İstanbul'da Millî Eğitim Basımevi'nde basılmıştır.
Evliya Çelebi Seyahatnâmesi'nden seçilmiş ve bugünün Türkçesine çevrilmiş parçalardan meydana gelen bir eserdir; bu ciltteki seçmeler 308 sayfadır.
Aslında burada aydını da uzun uzun tanımlayalım; herhangi bir fikre bağnazca bağlanmayacak kadar serbest ve eleştirel düşünebilen, düşünmeyi seven ve kendi kendine bilgi edinilebilen insanlara "aydın" denir. Dikkat edersen burada diplomadan hiç söz etmedim. Türkiye'de bir ne oldum delisi olma hastalığı var. İşte aydın, buna kapılmayan kişidir.
Sayfa 179Kitabı okudu
Hayata yerleştiğimi hiç hissetmedim. Evime girdiğimi hiç hissetmedim, Voleta hiç benimmiş gibi gelmedi, şirketin başarı ya da başarısızlıklarında ne göğsüm kabardı ne üzüntü duydum. Araba kullanırken geçtiğim yerlere, gördüğüm insanlara pek dikkat etmedim, yemekleri çok ayırt etmedim.
Sayfa 127Kitabı okudu
itiraf ediyorum, sevgili dostum, hiç
aldırış etmedim, nasıl denk geldiyse öyle yaptım: istifçi-
lik, vurgunculuk, haksız rekabet. Ne yani? Hem ahlaka
hem doğaya ters toplumsal kurgularla mücadele ederken
bir de yöntemle mi uğraşacaktım? Özgürlük uğruna ter
döküp tiranlıkla mücadele ederken bir de hangi silahları
kullanacağıma mı dikkat edecektim? Bomba atıp ateş
eden aptal anarşist, bu yaptığının öldürmek olduğunu ga-
yet iyi bilir, keza savunduğu öğretilerin ölüm cezasına
karşı çıktığını da. Ahlaksızlığa saldırırken suç işler, çün-
kü ahlaksızlığı yok etmek için suç işlemenin meşru oldu-
ğunu zanneder
Sayfa 46Kitabı okudu
"Sevgili, çok sevgili evladım...Ben seni çok sevdim ve hiç terk etmedim. Hayat yolundaki o zorlu sınav günlerinde yani en acılı, en kötü anlarında kumda hep bir çift ayak izi gördün. Dikkat et! Ayak izleri teke indiğinde derinleşiyor. Çünkü o anlarda ben, seni kucağımda taşıyordum..."
