Yalnızlık, yetersizlik, yürekte hissedilen boşluk, ve ruhundan koparmak istemediğin çocuk tarafın.
Ben bir şeyler yazmak istediğimde her şeyi dolaylı yoldan evire çevire anlatmaya ve karşıdakinin bu şekilde anlayacağına o kadar adapte olmuşum ki tüm bunların bu kadar direkt ve salt okura ulaşmasına hayret ettim.
Neden bu kadar basitti bu kitap? Madem basitti, basit bir kitap neden bu kadar farklı hissettirdi?
Stefan Zweig kitapları çerezlik olarak anılsa da daha sakin bir zihinle çok daha farklı anlamlar ve imgesel çıkarımlar yapılabileceğini tahmin ediyorum.
