hira
@hiraeeth
lütfen tanrım;
yarsın ışık katılaşmış ruhumu görünmez bir bıçak gibi,
öldürsün geceyi.
26 okur puanı
Mayıs 2021 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
kafam dışında her şey yolundaydı.
Sayfa 147
halbuki muazzez'e karşı olan hisleri büsbütün başkaydı. onu hariçte bir mevcut, yabancı ve başka bir insan olarak düşünmüyor, kendinin bir parçası; kolu, gözü ve yüreği olarak tasavvur ediyordu. burada beğenmek veya beğenmemek, sevmek veya sevmemek, hayran olmak veya küçük görmek bahis mevzu olamazdı; çünkü böyle şeyleri bir kere bile kafasından geçirmiş değildi. muazzez'e dair içinde uyanan ve şuuruna vuran his, onun kendisinden koparılması ihtimaline karşı duyduğu müthiş bir acı oldu.
Sayfa 123
Okur Takip Önerileri
zaten yusuf, senelerden beri hiç kimseye karşı kalbinde muhabbet beslemiyor ve bir insanı sevebilmesi iççin ona hayran olması lazım geldiğini anlıyordu. hürmet ve takdir hisleri beslemediği, hatta tepeden baktığı ve küçük gördüğü insanları nasıl sevebilirdi?
Sayfa 123
şimdi ilk defa bir şey istiyor, hem de korkunç bir şiddetle istiyordu. fakat niçin bu istek bir imkansızlıkla beraber gelmişti? niçin hayatının en büyük arzusunu, şimdiye kadar belki yine içinde, fakat en gizli yerlerde saklı duran bu arzuyu, hapsedildiği yeri parçalayarak ortaya çıkar çıkmaz, öldürmeye mecbur kalıyordu? niçin? kimin için?
Sayfa 122
hayatta, hiçbir şey ona kıymetli görünmemiş, peşinden koşmak, erişmek, sahip olmak arzusunu verememişti. etrafına daima bir yabancı gözüyle bakmış, hiçbir yere bağlanmak arzusu duymamış, bu yalnızlığının gururu içinde memnun olmaya çalışmıştı.
Sayfa 122
kalbinin derinlerinde yerleşen bir saadet hissi şimdi ona, mevcut fakat erişilmez bir şey gibi görünüyor ve onun hırsını daha çok arttırıyordu.
Sayfa 122
vaziyeti onu o kadar sıkıyordu ki, bir arşın eninde ve boyunda bir kafesin içine kapatılmış gibi, çırpınmak arzusu duyuyordu.
Sayfa 112
şu anda bu koskoca dünya üzerinde kendisini düşünen bir tek kişi bile mevcut olmadığına o kadar emniyeti vardı ki, acı bir kabadayılıkla kendisi de hiç kimseyi düşünülmeye layık bulmuyor; fakat bundan, sebebini anlayamadığı bir üzüntü duyuyordu. acaba onu sahiden hiç düşünen yok muydu ve o hiç kimseyi düşünmemekte, kendini yalnız bulmakta bu kadar haklı mıydı?
Sayfa 115
allah hakkındaki düşüncesi pek ileri gitmiyor, onu her istediğini yapan korkunç bir şey olarak tasavvur ediyordu ve şimdilik onun, pek dehşetli olduğu söylenen, gazabını ayaklandıracak bir şey yapmadığını bildiği için, kendisinden korkmak ihtiyacını da duymuyordu.
Sayfa 42
zaten bir felakete sükun ve itidalle tahammül edenlerin manzarası, o felaket için ağlayıp çırpınanların manzarasından çok daha korkunç ve ezicidir.
Sayfa 12 - İnkılap Yayınları
64 syf.
·
Puan vermedi
iyi geceler. ben prensi olmayan bir külkedisi'yim. tokyo'nun neresinde olduğumu biliyor musunuz? beni bir daha görmeyeceksiniz.
Sayfa 53
mutluluk bir gün geriden gelir. bu sözleri hayal meyal hatırlıyorum. mutluluğu bekleyip bekleyip, en sonunda dayanamayıp evden kaçtığında, ertesi gün harika mutlu bir haber terk ettiğin eve gelse de artık iş işten geçmiştir. mutluluk bir gün geriden gelir. mutluluk.
Sayfa 52
yarın yine aynı olacak. mutluluk asla gelmeyecek. bunu biliyorum. ama bir gün mutlaka gelecek, yarın sabah gelecek diye inanarak uyumak daha iyi değil mi?
Sayfa 52
biz sadece geçici heveslerin, anı yaşamanın peşinde değiliz ama çok uzaktaki bir dağı işaret edip, "oraya kadar giderseniz, göreceksiniz," diyorlar. pek tabii ki bunda da doğruluk payı olduğunu biliyoruz ancak sanki şu an çok kötü bir karın ağrın olmasına rağmen ağrıyı görmezden gelip, "hadi biraz daha dayan. dağın tepesine çıkınca tamamdır," gibi bir şey öğütlüyorlar. kesinlikle biri yanılıyor. kötü olan sizsiniz.
Sayfa 51