Ve unutma, şayet senin özeninde hiç ticaret yoksa, onda hiç hırs yoksa özen gösterilen kişi seni sonsuza dek sevecektir. Ancak eğer özeninin içinde birtakım fikirler varsa, o zaman özen gösterilen kişi seni asla affetmeyecektir.
İnsanda ibret almama gafleti de var. Halbuki insan aşağı yukarı aynı mizaca sahip. Geçmişteki insanların başına gelen bugün bizim de başımıza gelecek. İnsan hırsı olan bir varlık, bu hırs bireysel manada kaldığı zaman çok küçük bir çevreyi rahatsız ediyor ama büyük bir önderin hırsı bütün toplumu etkiliyor. Nefsin getirdiği o hırs o özgüven insanlar açısından menfi bir sonucun meydana gelmesine sebep oluyor. İnsan tabiatı çok kolay değişmiyor.
Sayfa 60Kitabı okuyor
İhtiyari ve makbul olan sabır, kötü arzu ve isteklere sabretmektir. Bu sabır, alâkalı olduğu yere göre değişik isimler alır.
Sabır, haram olan ferç şehvetine karşı olursa buna 'Namusluluk' zıddına ise günaha dalmak, Zînâ denir.
Sabır, mide şehvetine, yemeğe acele başlamamaya, hoş olmayanları yememeye karşı olursa, buna 'Tokgözlülük' zıddına ise 'Açgözlülük' denir.
Sabır, açıklanmayacak ve söylenmeyecek sözler hakkında olursa buna 'Sır tutma' zıddına ise 'Söz yayma ve ifşa etme' denir.
Sabır, dünyalıktan yetecek kadarından fazlasını kazanmamaya olursa buna Zühd (dünya zevkini bırakıp kendini ibadete verme) zıddına ise Hırs (sonu olmayan istek) denir.
Sabır, dünyalıkdan kifayet miktarına olursa buna 'Kanaat' zıddına ise yine 'Hırs' denir.
Sabır, kızgınlığı yenmek için olursa, buna 'Yumuşaklık' zıddına ise, 'Hemen kızmak' denir.
Sabır, aceleye karşı olursa buna 'Vakar ve sebat' zıddına ise, 'Hafiflik' denir.
Sabır, savaştan kaçmamaya olursa buna 'Kahramanlık' zıddına ise 'Korkaklık' denir.
Sabır, intikam almamaya olursa buna 'Af ve vazgeçmek' zıddına ise 'Öç almak ve cezalandırmak' denir.
Sabır, belli bir zamanda yememeye ve içmemeye olursa buna 'Oruç tutmak' denir.
Sabır, acizliğe ve tembelliğe karşı olursa buna 'Becerikli ve çalışkan' denir.
Sabır, insanlara yük olmamaya ve onların yükünü taşımaya olursa buna İnsanlık ve mertlik denir.
"Bilince çıkarılmayan şey kader olarak yaşanır." demişti Jung. Bastırılmış olan ,bir yolunu bulup geri döner. Dile gelmeyen hırs, kaygı olarak çıkar karşımıza.Kıskançlık öfkeye dönüşür, bastırılmış keder bizi için için oyarak depresyon oluverir. Bağımlılıkların çoğu, bakmayı ihmal ettiğimiz ısrarcı duyguların semptomlarıdır. İnsan yüzleşmekten korktuğundan kaçar ama yağmurdan kaçarken doluya tutulur.
Sayfa 13 - Sahi KitapKitabı okudu
Haset, kıskançlık, hırs, her çeşit açlık, bunların tümü tutkudur. Sevme ise zorlama olmadan sadece özgür olunduğunda yaşanabilen, insan gücünü somutlayan bir eylemdir.
Ümitsizlik gittikçe öfke haline alıyor, bir hırs ve öfkeyle, bir şey yapmak mümkün olmadığı için adeta cinnet derecesine gelen bir öfkeye çevriliyordu, herkes kendi hakir ve mahrum mutluluğunu bile çok görüp nesi varsa elinden almak için anlaşmışlar gibi acı çekerek, vapur uzaklaştıkça uzaklaşarak o kadar sevinmiş ve mutlu olmuş yerleri hem gösterip hem acı acı elinden alır gibi uzaklaştırdıkça öfkesinin bir kin haline geldiğini fark ediyordu.
Hırs ve ihtirasın kısır döngüsündekilere
Büyümek için büyümek, bir kanser hücresinin ideolojisidir. ~ Edwin Abbey
Sayfa 37Kitabı okuyor
Dünyadaki en önemli problem, bazı insanların her şeye sahip olma açgözlülüğüdür. Ama unutmamak gerekir ki doğa, tüm insanlığın ihtiyaçlarını karşılayabilir ama açgözlülüğünü asla karşılayamaz. Kendisi için yeterli olanla yetinmeyip sürekli ama sürekli büyüme güdüsü doğaya uygun bir güdü değildir. Hırs ve ihtirasın kısır döngüsünde sürekli büyümeye çalışanlara Edwin Abbey' in o güzel sözünü hatırlatmak isterim:
Büyümek için büyümek, bir kanser hücresinin ideolojisidir.
Bütün bu açgözlülük ve hırs ne için?
" Dünya güzeldir, yeryüzü cömerttir ama bizler onu sömürüyoruz.
"
Toplumumuzda hırs yerine geçen açgözlülük her zaman güldürmüştür beni.
Sayfa 20Kitabı okuyor
Ait olmak bayağılıkla eş anlamlı. İlkeler, idealler, bir kadın, bir iş - hepsi zindan ve pranga. Var olmak özgür olmaktır. Hatta hırs bile, bundan gurur duyuyorsak, bir engeldir. Eğer bunun bizi oynatan bir ip olduğunu fark etseydik, gurur duymazdık. Hayır! Kendimizle bile bağımız olmamalı!
Sayfa 213 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okuyor
Şeytan-ı ins, şeytan-ı cinnîden aldığı derse binaen; hizbü'l-Kur'anın fedakâr hâdimlerini hubb-u câh vasıtasıyla aldatmak ve o kudsî hizmetten ve o manevî ulvî cihaddan vazgeçirmek istiyorlar.
Şöyle ki:
İnsanda, ekseriyet itibariyle hubb-u câh denilen hırs-ı şöhret ve hodfüruşluk ve şan ü şeref denilen riyakârane halklara görünmek ve nazar-ı âmmede mevki sahibi olmağa, ehl-i dünyanın her ferdinde cüz'î-küllî arzu vardır. Hattâ o arzu için, hayatını feda eder derecesinde şöhretperestlik hissi onu sevkeder. Ehl-i âhiret için bu his gayet tehlikelidir, ehl-i dünya için de gayet dağdağalıdır; çok ahlâk-ı seyyienin de menşeidir ve insanların da en zaîf damarıdır. Yani: Bir insanı yakalamak ve kendine çekmek; onun o hissini okşamakla kendine bağlar, hem onun ile onu mağlub eder. Kardeşlerim hakkında en ziyade korktuğum, bunların bu zaîf damarından ehl-i ilhadın istifade etmek ihtimalidir. Bu hal beni çok düşündürüyor. Hakikî olmayan bazı bîçare dostlarımı o suretle çektiler, manen onları tehlikeye attılar.
Yılanlar (hırs, tamah, şehvet) seninle örtü altına gizlenmişlerdir, arınmadın mı kıyâmete dek sana azap eder, sokup dururlar!
Sayfa 117Kitabı okuyacak
