“ Acı veren mutluluklara olan oburluk , yoksullaştıran varlığa olan hırs , boyun eğdiren hakimiyete olan susuzluk ve küçülten büyüklüğe olan ihtiras. “
kin, öfke, hırs...doğayı sevmeyen birini bu duygulardan arınması mümkün değil. Çünkü artık onun amacı var olanla uyum içerisinde yaşamak değil, var olmayanın peşinde koşmak.
Oysa onun içi, hırs, öfke ve kin doluydu.
Anlamsız yarışınızı anlamış değilim.
Bu kadar hırs tüm zamanınızı çalıyor,
aptalca koşuyor
nedenini bile bilmiyorsunuz.
Bir hırs ile başlamadı mı bütün ölümler,ilk kin ile başlamadımı fesat düşünceler,o değilmiydi suçsuz yere habil’i şehit edip şeytana ortaklık eden.