Aygün⁷
@hsnvaa
Life goes on
azerbaijan
21 Mayıs
69 okur puanı
Şubat 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Mutluluğun tanımını yapmam gerekse, şöyle olurdu: Mutluluk içimizde yaşanır, şahitlere ihtiyacı yoktur. Tolstoy’un Anna Karenina’sının ilk cümlesi şöyledir: “Bütün mutlu aileler birbirine benzer; her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır.” Buna yalnızca bir şey eklemek isterim ki, mutsuz aileler –ve bunların içinde öncelikle mutsuz karıkocalar– sorunları tek başlarına halledemezler. Ne kadar çok şahit olursa o kadar iyidir. Mutsuzluk hep arkadaş arar. Mutsuzluk sessizliğe katlanamaz – özellikle de yalnızken hüküm süren huzursuz edici sessizliklere katlanamaz.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Bunun klişe geleceğini biliyorum ama sevgi, insanı canavar yapmasının yanında en çok insan da yapan şeydir.
Okur Takip Önerileri
Çünkü hayat, binbir tatla karışık akıp gider.
#lifegoeson
Ama insanın beyni düşünülenin aksine tuhaf bir organdır. Ayrıca ben eskiden beri kalbin, beyni kontrol edebildiğine inanan bir insanım.
Yaraladığın insanlardan tüm içtenliğinle özür dile. Kanatlarını kopardığın kelebekten de bilmeyerek üzerine basıp geçtiğin böceklerden de
İnsanlar uzaktayken elden bir şey gelmez deyip trajediye gözlerini kapatırlar ancak korktuklarını bahane ederek yanlarında olan olaylara da yaklaşmazlar. İnsanların geneli hissederler ama hareket geçmezler. Acıyı paylaştıklarını söylerler ama hızlıca unutuverirler. Benim anladığım kadarıyla bunların hiçbiri hakikat değildi.
İnsan, üzüntüsü büyüdükçe ve de buna bir çare bulamadıkça kötü düşüncelere dalır.
Sayfa 216Kitabı okudu
Yara almayı önleyemiyorsam, yaralayacağım!
Kim olduğunu anlayamayan birisi, kendini başkalarına nasıl anlatabilir?
Kendileri çalıp kendileri oynuyor yani; istedikleri gibi dünyaya getiriyorlar ve ardından yine istedikleri görevleri bana yüklüyorlar. Neden bu görevleri benim üstlenmem gerekiyor? Üstelik bir gün pişman olacağımı söyleyerek beni sürekli tehdit ediyorlar. Pişmanlık da benim pişmanlığım bundan kime ne? Bu durumda bana verdikleri adla yaşamaktan başka çarem kalmıyor.
Sayfa 181Kitabı okudu
Sen hayatta hangi amaçla yaşıyorsun?". Doğrusu insan dediğin, öylesine yaşar. Yaşarken iyi iş karşısında gülüp kötü iş karşısında ağlarız.
Demem o ki benim anladığım kadarıyla sevgi denilen şey, uç bir kavramdı. Yani doğru dürüst tanımlanamayan bir şey, zorla bir kelimenin içine tıkıştırılmıştı. Ne var ki bu kelime de aşırı derecede kullanılmaktaydı. İnsanlar, sırf keyfimiz yerinde ya da teşekkür ederiz demek için sevgi keli mesini umursamazca ağızlarına alıyorlardı.
Gon'a göre, yaşam dedikleri, çocuğunun elini tutan bir annenin aniden kaybolması gibi bir şeydi. Çocuk, her ne kadar o eli tutmaya çalışsa da sonuçta terk edilecek olan gene kendisiydi.
Bilmediğin duyguları anlamak her zaman iyi olmaz. Çünkü duygular aldatıcıdır.