İçimde bir boşluk var Zehk ,
Yüreğimin içinde bir eksiklik var
Sanki yalnızlığımı bile çalmışlar
Bir nedeni kalmamış yarınların .
Bir dik duruşun, kaç yenilgi, kaç gözyaşı, kaç kalp ağrısı istediğini bilemezsin. Öyle işte...
Okur Takip Önerileri
Leyla'sından aldığı mektubu şöyle karşılar Ahmed Arif;
Mektubunu sabah aldım
Şimdi akşam
Daha bir şey yemedim.
Adam deprem, kadın enkaz,
Adam yara, kadın sızı,
Adam acı, kadın hüsran,
Adam rüya, kadın kabus,
Ve adam kırılmıştı, kadın paramparçayken.
Ve adam ölüyor, kadın ceset.
Kanatlarım kırılalı çok oldu,
uçmayı sokma benim aklıma.
Bahar geliyor
balkon soğukları da geçti,
hafif esiyor artık.
Havada herşey yoluna girecek kokusu var.
Evet.biraz sabretsek herşey yoluna girecek gibi.
bu hissi seviyorum...
"Bir ümidim yok. Bu sondu. Artık hiçbir şeyin değişmesine imkan yok,
lüzum da yok...
Demek böyle olması icap ediyormuş.
Yalnız söyleyebilsem...
Bir kişiye olsun içimdekileri dökebilsem...
Bunu sahiden istesem bile
artık böyle bir insan bulmama imkân yok...
Bende arayacak hal kalmadı...
Kalsa da aramam... "
“En çok bu huyunu seviyorum. Her cümlenin sonuna ‘anlıyorsun değil mi?’ cümlesini koymanı. O kadar anlamamışlar ki seni bu yaşına kadar, diline dolanmış…"
"Özgür..."
"Yosun."
"Ben... Çok kötüyüm şu an. Ne hissedeceğimi, ne düşüneceğimi, ne yapacağımı bilmiyorum."
"Sen... Çok kötüsün şu an. Ne hissedeceğini, ne düşüneceğini, ne yapacağını bilmiyorsun."
"Özgür... Gerçekten kötüyüm ben... "
"Yosun. Gerçekten kötüsün sen."
"Özgür...Neden kurtardın beni?"
"Yosun. Neden ölecekken kendine aşık ettin beni?"
"Bulutlar zaten yıldızlara intihar ipi takmış ölüler."
"Efendim?"
"Bulutlar, ölü."
"Nereden çıkardın bunu?"
"Tavan benim. Ben karar verdim. Gün boyu ölü varlıkları tavanda sallanıyor işte..."
"Peki... Gri bulutlar?"
"Ölürken pişman olanlar."
"Yağmur?"
"Ölürken pişman olan bulutların ağlaması..."
Benim onda dokuzum ölü, ama yaşayan onda birimi silah gibi kullanırım.
