En hâki denizini verdim sana ömrümün
Dilediğince yıkan sularında gönlümün..
O esrarlı yangına bu can nasıl dayandı?
Sahile vurdu kalbim,su yandı,kum da yandı.
Bir mum gibi eriyip aktı uykusuzluğum,
Ölüme başkaldıran dertli uykum da yandı.
Yurdundan mahrum edip dolaştırdın Cem gibi.
Ruhumla söndü alev,sonra ruhum da yandı.
Kül oldu bir yiğidin figanıyla her umut.
Bülbülün küllerine konan puhum da yandı.
Böylesi bir yangını görmedi Nemrut bile.
Kaktüsün gölgesinde nazlı âhım da yandı.
Âhımdır zannederdim en belalı kıvılcım,
Kirpiğine dokunan kanlı âhım da yandı.
Bir damla su ver bana ey çöl! Bari sen küsme.
Kalmadı hiçbir şeyim bak,günahım da yandı.
Yenilgiler bir tufan gibi çöktü üstüme.
Ülkem yıkıldı heyhat! Ordugâhım da yandı.
Köleleri her akşam duman kıldı gözlerin,
Başıma tâc ettiğim padişahım da yandı.
İlk defa böylesine tutuştu gökkuşağı.
Renklerim siyah oldu ve siyahım da yandı.
O'ndan başka ne varsa yandı,
Yandık sen ve ben.
O'nu göreyim diye,kıblegâhım da yandı.
Sayfa 70Kitabı okudu
üşüdüğüm sahrada bu deniz sanki serâp
hep aynı dakikada dönüp duruyor zaman
O'nsuzlukta dermanım değil, derdim de harap
ey uyuyan yelkenli, bu ateşte sen de yan
Sayfa 38 - TimaşKitabı okudu
kendisine
her pazartesi âhım kapında helâk olur
her cuma karanlığın kuşları leylâk olur
kâşifin benim gülüm, görmediğin yine ben
bilseydin sana benden bakanı görünmeden
Sayfa 41 - TimaşKitabı okudu
Asya'nın bağrı kadar muammalı ve derin
arı sütü damlarken kaygan kirpiklerinden
görünmez bir mürekkep akar iliklerinden
yüreğin, âh yüreğin, bir hüzün lâlesi mi
masallar ülkesinde Zengibar kalesi mi
kapısına bir türlü varamadım, a gülüm
hudutlarında bile duramadım, a gülüm
Sayfa 42 - TimaşKitabı okudu