Öteden, Vareden'in adıyla getirdiğim
O benim öpülesi kalbimdir, yitirdiğim
Nesin ey, yalnızlığın pıhtılaşan sesi mi
Bir şairin kalbinde zümrüt tacını giydi
Adı dudaklarını kanatmış; gülüyorsun
Dilenciye benziyor varlığın O'nun için
Bir kez bile kapıyı açmadı bir nûn için
En yakın anda bile gökler kadar ıraktı
Sevdiğin kalpten güzel “taht”mı olur…
Sana benim kadar tutulmak demek
Vurulmak demektir kartallar gibi
Tâcını, tahtını kaybetse bile
Gülümseyebilmek krallar gibi
İpek bakışlarınla aşk hüzzama boyandı
Bir sandıkta uyuyan hatıralar uyandı
Saçlarında bahar gülümsemesi
Sensizlikten soldu nice resimler
Kinaye, mutluydu parmaklarında
Çağladın ruhumun ırmaklarında
Bulut, gözlerinde yayılmak için
Hilal, kaşlarında bayılmak için
Kapında beklerken küle döndüler
Yüzünü görünce güle döndüler
Gönüllerde olanı sen biliyorsun Rabbim…
o aşk, kalbime çöken ağır bir yüktü Rabbim
o aşk, ruhumun bile belini büktü Rabbim
Oysa ben, bir yangının kalbine yürüyorum.
Ruhunda, kaybettiğim cevheri arıyorum.
O aşk, kalbime çöken ağır bir yüktü Rabbim
O aşk, ruhumun bile belini büktü Rabbim
Sayfa 129Kitabı okudu
♤sevgiyi bilmeyen gül, gözyaşında solarmış.
Fırtınalar kopsa da bir umudumuz olmalı, hayâl limanında..
♤Üşüdüğüm sahrada bu deniz sanki serap
hep aynı dakikada dönüp duruyor zaman
O'nsuzlukta dermanım değil, derdim de harap
ey uyuyan yelkenli, bu ateşte sen de yan
tahtını en büyülü divanında bulmalı
açılmalı sonsuzluk sularında engine
fırtınalar kopsa da, umudumuz olmalı
limanları boyarken gökkuşağı rengine