Beni bu bunalımdan kim kurtaracak?
Vakit gece yarısını geçti. Pencerem açık. Uzaklardan hüzün dolu bir şarkı sesi geliyor.
İçimde tanımlanamaz bir daralma var. Bir el kalbimi sıkıyor sanki.
Ruhum kabına sığmıyor bu gece. Oda, ev, şehir, dünya, evren dar geliyor bana.
Bir yolculuk etmek, buralardan, kendimden, her şeyden uzaklaşmak, bir yerlere
1 soru 1 cevap
Beni bu bunalımdan kim kurtaracak?
Vakit gece yarısını geçti. Pencerem açık. Uzaklardan hüzün dolu bir şarkı sesi geliyor.
İçimde tanımlanamaz bir daralma var. Bir el kalbimi sıkıyor sanki.
Ruhum kabına sığmıyor bu gece. Oda, ev, şehir, dünya, evren dar geliyor bana.
Bir yolculuk etmek, buralardan, kendimden, her şeyden uzaklaşmak, bir yerlere
Yokluğun Yanılgısı
Zaman geçtikçe yazma yeteneğimin köreldiğini hissediyorum. Yazdığım kelimelerin dil yapısına tam olarak uymadığını fark ediyorum. Uygun bir dille yazdığım yazıların bir çoğunun ise yapay durduğunu, sana dair hislerden uzak bir yapıyla kurulmuş olduğunu seziyorum. Belki de, ayrılığın vermiş olduğu bu derin çukurun ruhuma işlemesinden ötürü bu
Küçük bir aşk
Bahçede bir havuz
Yanında ıhlamur ağacı
Elimdeki bardak sopsoğuk.
Gözümde yaş,
Bakıyorum sarı dolunaya.
Aklıma yer edinsin
Bu anın her dakikası.
1 soru 1 cevap
Beni bu bunalımdan kim kurtaracak?
Vakit gece yarısını geçti. Pencerem açık. Uzaklardan hüzün dolu bir şarkı sesi geliyor.
İçimde tanımlanamaz bir daralma var. Bir el kalbimi sıkıyor sanki.
Ruhum kabına sığmıyor bu gece. Oda, ev, şehir, dünya, evren dar geliyor bana.
Bir yolculuk etmek, buralardan, kendimden, her şeyden uzaklaşmak, bir
sakın bir hüzün yanaşıyor yanı başıma,
tehlike seziyorum durgunluğunda.
fırtınalar arasındaki beni düşlüyorum.
dineceğini bilmek ümit vericiydi;
şimdi bu sakinlikte ne yapacağımı bilemiyorum.
sakın bir cenaze töreni gibiyim.
-ruhuma nameler-
Savruluşuma yüce bir sebep arıyorum.
Edindiğim bu oyunsu tükenişler,
Yeni bir soluk kazandırıyor özlemle beklediğim tebessüm eden acılarıma.
İç huzurumun Sur'una üfleneli
ne kadar da zaman geçmiş, seziyorum.
Ve dağılan bir kuş yuvasına
benzetiliyor içimin sessizliği
Uçuşup duran saman kağıtları gibi
hafifliyor ve sapsarı
Bu Bir Veda
Gittin
Sözlerini bırakarak ardında
Biraz da yaş gözlerimde
Bitiklik seziyorum kendimde
Içimde şimdi hüzünlü huzur
Karşımda kendim
En kötüsü buymuş
Kendiyle kalması insanın
Şimdi hüzünlü huzur
hüzün ne kadar büyük
Huzurun tadı gelmiyor
Bir burukluk
Son ana yaklaşıyor insan
Adımları azalıyor
Eli havada sallanıyor dünyaya
Hoşçakal
S.S.
Gözlerinin Destanı
1.
Söz biter gözlerinle ve başlar gözlerinde
Sessiz bir ahenktir senin kaşlar gözlerinde.
Benim yurdumda hüzün otağını kurarken
Dilerim mukîm olmasın yaşlar gözlerinde
Son bahar türküsünü çalmasın sokağında
Usulca geçip gitsin o kışlar gözlerinde