Rüzgarın hışırtısıyla dans eden yağmur damlaları, her düşen anında bir melodiye dönüşüyordu. Sokak lambalarının solgun ışığı altında, sessizce ilerliyordum, her adımım yağmurla bütünleşiyordu. Sokaklar bomboştu, yalnızca yağmurun sesi eşlik ediyordu bana. İçimdeki huzursuzluk, dış dünyanın sessizliğinde kayboluyordu. Belki de bu gece, yağmurun altında kaybolmak için bir fırsattı. Ya da belki de kendimi bulmak için...
"Harese nedir, bilir misin oğlum? Arapça eski bir kelimedir. Bildiğin o furs, haris, ihtiras, muhteris sözleri buradan türemiştir. Harese şudur evladım: Develere çöl gemileri derler bilirsin, bu mübarek hayvan üç hafta yemeden içmeden, aç susuz çölde yürür de yürür; o kadar dayanıklıdır yani. Ama bunların çölde çok sevdikleri bir diken vardır. Gördükleri yerde o dikeni koparır çiğnemeye başlarlar. Keskin diken devenin ağzında yaralar açar, o yaralardan kan akmaya başlar. Tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu, devenin daha çok hoşuna gider. Böylece yedikçe kanar, kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doyamaz ve engel olunmazsa kan kaybından ölür deve. Bunun adı haresedir. Demin de söyledim, furs, ihtiras, haris gibi kelimeler buradan gelir. Bütün Ortadoğu'nun âdeti budur oğlum, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Kendi kanının tadından sarhoş olur."
📚: Huzursuzluk
✒️: Zülfü Livaneli
Hayatımızdaki fazlalıklar, kafadaki bomboş birikmiş düşüncelere benzer. Sen aklında olduğunu fark etmezsin belki, ama bilincinde biryerlerde seni daima rahatsız eder. Fazlalıklardan arınmak terapi gibidir. Değer görmediğin yerden gitmek, boş kalabalıklardan soyutlanmak, az ve öz insanlarla, gerçekten sana değer veren insanlarla aynı çevrede bulunmak, kısa ve hakiki sohbetler, yeterli ve gerçek samimiyetler...
Kısacası, nasıl ki çevrenizde fazlalık gördüğünüz şeyleri çöpe atıyor ya da kaldırıyorsunuz, nasıl ki düşünce denizine düşüp ic aleminizde huzursuzluk ve rehafete düşüyorsunuz, bu insan fazlalığı da böyledir. Sizi strese sokar ve bir noktada ayıklamak, gerek görmediklerini çöpe atmak gerekir. Bu kalpsizlik vicdansızlık değil, bu özsaygıdır.
Günaydın. Bazen olur ya, bir yerlerde bir acı hissederiz. Sebepsiz. Tuhaf bir huzursuzluk. Anlat deseler anlatılmaz, öyleyse evham ettiğimiz söylenir, her şey yolundadır güya. Ölümcül Kimlikler'de şöyle diyor Maalouf: "Yaraların hissedilmesi için, tanımlanmaya ihtiyacı yoktur." Bazı yaralar böyle sevgili okur. Tanımlamaya, anlam yüklemeye lüzum yok. Yaralar da yaşamın bir parçası. Var olun.
Geri dönüyorum
Uzun zamandır bir türlü elime kitap alamaz olmuştum ama içimde de hep bir huzursuzluk vardı. Geçen gün birden eski dostlarıma dönmek için radikal bir karar verdim ve uygulamayı indirdim. Tekrar burada olmak çok iyi hissettiriyor.
Nisan Ayı Okumalarım
📚Tefhimül kuran 5.cilt
📚 Mesela (iskender pala)
📚 A-71 (İskender pala)
📚 Mihmandar (iskender pala)
📚 Özgürlüğün baş dönmesi (Kemal sayar )
📚 Yavaşla (Kemal sayar )
📚 Beni sessiz de sevebilirmisin (Kemal sayar)
📚 Huzursuzluk (Zülfü Livaneli)
📚 Son ada (Zülfü Livaneli )
📚 Kaplanın sırtında (Zülfü Livaneli)
yks sınavına az kaldı ve ben gitgide kalbimde büyük bir huzursuzluk hissetmeye başladım umarım sonu iyi olurrr....(:
Gecenin bilmem kaçı, saçmalama saatleri.
Hayatta yerimi bulma çabası.
Bulamamanın verdiği huzursuzluk.
Ya da bir yere ait hissetme ihtiyacı.
Zamana yetişememe, zaman çok hızlı..
Hızlandığın zaman sanki hayatı es geçiyorsun hissi,
Durulunca zamanla birlikte üstüne çöken ağırlık (sanırım psikolojik yetişemiyorum kafası)
Diğer türlü, fiziki yorgunluktan bitap düşme ama en azından evet yaşayabiliyormuşun farkındalığı.
Hadi iyi geceler beyni yanan beyin yakar.
Tağut ve deccal’ın ortak özellikleri
1- Allah'a asi yapar, kulluktan çıkarırlar
2- İslam düşmanıdırlar
3- İnsanı dinden çıkarır, müşrik yaparlar
4- Onlarda Allah'ın sıfatları yoktur (zaten Allah birdir, eşi ve benzeri yoktur). Onlar ise bir değil, çokturlar, birbirlerine benzerler.
Yani hakiki manada:
.yaratamazlar (sinek dahi, Hacc Suresi:
içimde bir huzursuzluk var yakalayıp yok edemeyeceğim kadar küçük boşveremeyeceğim kadar büyük. içimdeki huzursuzluğu kendime yoldaş edinmek istemiyorum o ise gitgide yerleşiyor
Yaşamın dönüm noktası: doğum günüm
Bugün Nisan'ın otuzunda, doğum günüm geldi yine,
İnsanlar huzura ulaşmayı arar, niye bu hüzün içindeyim diye?
Bilmezler ki, içimde bir boşluk mevcut.
Yaşamın mana ve gayesi, günlerin akıp gitmesinde yok, anlatamadığım.
Herkesin sonu bir gün gelecek, bu hakikat kaçınılmaz.
Önemli olan ise ardında bırakılan izler, unutulmaz.
Ben iyi anılar biriktirdim, yıllarca topladım,
Lakin içimdeki huzursuzluk, geçen zamanla büyüyor hızla.
On yedi baharında olabilirim fakat hissim otuz beş gibi.
Yeniden kanıyor yüreğim, kandırılıyor ruhum.
Maziye daldıkça, ölümü beklerken, zamanla çürüyorum, tıpkı bir kül gibi.
Bir sabah uyandığımda, yanımda hiç kimseyi görememekle ruhum adeta yanarak tutuşuyor. Bu korku o denli ki,
Kendime bir uğraş arıyorum.
Yazar:mep
