Pörtlek, büyüyüp yetişkin olunca hiç kimseyi güzel şeylerin beklemediğinin gayet iyi farkındaydı.
Dünya diyorum. Her yerde ışıklar çoğalıp, etrafta para dolanınca insanlık yok oldu.
Sayfa 91
şu dünyaya bir bak. sokakta yanından geçen insanlar bile o an geçince yerlerinde olmuyor. dün, sonra da demin karşılaştığın insanları düşün. yoklar değil mi? ne sözleri duyuluyor ne de bedenleri görülüyor değil mi?
her insanın acısı vardır. ama herkes kendi çözmelidir.
yabancı diyarlarda dolanırken birilerinden yardım almak için dürüst olmak gerektiğini ancak o zaman güven kazanılabileceğini öğrendim.
ah, devletler hata yapınca en çok küçükler sıkıntı çekiyor.
Sayfa 48Kitabı okudu
Annesi başlangıçta Pörtlek'i teselli etmek için buranın da insanların yaşadığı bir mahalle olduğunu söylemişti ama o, buranın insanların kullanıp kenara ittikleri ya da bıktıkları yahut kullanılmaz hale gelen eşyalarını attıkları bir çöplük olduğunu gayet net biliyordu. Burada yaşayan insanlar da şehirden uzaklaştırılmış ve bir kenara atılmış insanlardı.
adamlar sizi o bez parçalarıyla kapattı. dışarıdaki herifler özgür olmanız için örtülerinizi çıkarmanız gerektiğini, kendi herifleriniz ise ailenin namusunu korumak zorunda olduğunuzu söylüyor. bu dünyada tanrı'nın en çok üzüldüğü yüzler sizlersiniz.