Duyguyu analiz edip parçalarına ayrıştırdığımızda Beethoven’in aheste aheste bestelerine benzediğini fark ederiz. Kısa, temel bir ezgi tüm halleriyle ortaya çıkar. Bazen vurgulu olur, bazen de üstü örtülür, gizlenir. Derin izler bırakır. Bestede binlerce kez tekrar eden bu ezgi müzikal hayatın oluşmasına da yardımcı olur. Tüm ihtişamıyla besteyi dolduran temel bir duygudur. Bu kısa, temel ezgi duyguya da birlik verir. Bu basit ezginin üzerine hatıralar, acılar, sevinçler ve güçlü duygular inşa ederiz.