Sabitlenmiş gönderi
"Suyun bulandırılmış olması" bilimsel gerekçesiydi kurdun. Irmağın üst tarafından bildirdi bunu kuzuya. Kuzu bu bilimsel iddianın sonuçlarını düşünerek tepeden tırnağa ürperdi ve "Aman efendim siz yukarıdasınız ben aşağıdayım. Su yukarı doğru akmıyor ya!" diyerek bilimin kendi yanında olduğunu göstermeye çalıştı. Kurt durur mu, hemen hakaret davası açtı kuzuya. Geçen yıl bir kuzu babasına sövmüştü. "Sen değil misin o?" diyerek kuzuya suçunu itirafta zorladı. Kuzunun avukat tutacak zamanı yoktu. "Aman efendim nasıl ben olurum? Daha doğmamıştım ki geçen yıl!" diyerek,suçun işlendiği tarihte olay mahalinde olmadığını ispat etmeye çalıştı. Kurt bilimsel ve hukuki gerekçelerin işine yaramadığını görünce, iştahını sakladığı örtünün altından çıkartarak bağırmaya başladı: "Dil ebesisin sen! Her şeyin cevabını buluyorsun. Buluyorsun ama ben yine yiyeceğim seni!"
132 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Toplum. Toplumu az da olsa anlamaya başladığımı hissediyordum. Toplum bireyler arasındaki mücadeleden ibaretti ve hiç kimsenin bu mücadeleyi oracıkta kazanmaktan başka şansı yoktu. İnsan başka bir insana itaat etmez. Köleler bile alçakça öç alır. Bu yüzden insanların tek bir oyun hakkı vardır ve bu oyunu kazanmak zorundalardır. Herhangi bir şeyi överken tek amaçları işlerine yarayacak başka şeyler elde etmek. Toplumun veya bireyin üstesinden gelecek tek şey yine birey. İçinde boğulduğum okyanus ise toplum değil birey okyanusu. İşte bunları düşündükçe bu okyanusun yanılsamasından korkmamaya başardım. Eskiden yaptığım gibi çekingen davranmaktan vazgeçip hayatla yüzleşirken yavaş yavaş utanmaz olmayı öğrendim.
Aşık olmak. Aşık olunmak. Aşk ne kadar bayağı, ne kadar banal, aynı zamanda ne kadar boş bir duyguydu! Son derece trajik bir durumun içinde olsam bile bu kelime kulaklarıma çalındığı anda kalbime inşa ettiğim hüzün tapınakları yerle bir oluyor, bomboş bir ruh haline bürünüyordum. Kulağa biraz tuhaf gelecek ama dillerden düşmeyen "aşk acısı" tabirini "sevilmenin huzursuzluğu" gibi edebi bir ifadeye çevirdiğimde hüzün tapınakları sapasağlam durmaya devam ediyordu. Garip şey gerçekten.
Sayfa 28Kitabı okudu
Bu insanlar birer egoistti, üstelik yaşadıkları hayatın mutlak doğru olduğuna kendilerine öyle inandırmışlardı ki bir kez olsun şüpheye düşmemişlerdi.
Sayfa 15Kitabı okudu
Başkasının kişisel menkıbesine burnunu sokan kimse kendi kişisel menkıbesini kesinlikle keşfedemez.
Ancak artık bu kararından dolayı mutlu değildi. Bütün bir yıl, bir düşü gerçekleştirmek için çalışmıştı ama bu düş, her dakika giderek önemini yitiriyordu. Belki de gerçekten böyle bir düşü yoktu.
Sayfa 74Kitabı okudu
Yiyecek ve suyla yetiniyorlardı ve bu onlar için yeterliydi. Buna karşılık, yünlerini, arkadaşlıklarını ve kimi zamanında etlerini cömertçe sunuyorlardı.
'günün birinde bir canavara dönüşsen ve tek tek hepsini öldürsem, sürünün hepsini boğazladıktan sonra ancak işin farkına varırlardı,' diye düşündüm delikanlı.
Sayfa 20Kitabı okudu
"Kişi kendi zincirlerini gevşetemez ancak arkadaşlarını özgürlüğüne kavuşturabilir."
NietzscheKitabı okudu
