Dehşete düşürdü beni eser. Aslında çokta beğendiğimi söyleyemem. Yani bir Ayfer Tunç bir Tarık Tufan değil kesinlikle. Fakat dili ve Türkçesi güzel Nermin Yıldırım hanımefendinin. Konuyu sadece alengirli, şaşalı sözlerle devam ettirmeye çalışıyor. Eserde üç kardeşin birbirine olan hal hareket ve tavırlarını Eyüp diye tanıttığı baş karakterin küçükken gördüğü bir olayı bilinçaltının dehlizlerine itmesini ama ne yaparsa yapsın kurtulamayışını anlatıyor. Cani, pislik ve pedofil bir baba kızına ağza alınsa tüyleri diken diken yapan işler yapıyor bunu daha çocuk yaşta olan Eyüp görüyor merdiven trabzanlarinda. Ve evin annesi, oğlu, tacize ve tecavüze uğrayan kızı Müesser babayı öldürüyorlar. Eyüp gördüklerini rüya sanıyor. Annesi rüyalar anlatilmaz diyerek susturuyor. Ama neyi saklarsan sakla bir şekilde beyin kusuyor bu olayları. Sonra soluğu terapistte defterlere yazarak çıkarıyor. Haa birde karısı Pilar var o aileyi çözümlüyor. Ama ahım şahım bir eser değil. Darlandim okurken. Tavsiye etmiyorum. Bitirdim o kadar.