İçim Acıyor Bahçeye
sarhoş olup sonra
duvara yumruğunu geçiriyor
çok dertli, çok yorgun, çok umutsuz olduğunu
anlatmaya çalışıyor
o umutsuzluğunu da
kimliği, takvimi, mendili, çakmağı, tükenmez kalemi gibi
çarşı pazar dolaştırıyor
ve umutsuzluğu
o kadar küçük ki her gece
meyhanenin kalabalığında kayboluveriyor
Sayfa 96Kitabı okudu
İçim Acıyor Bahçeye
annenin bütün hayatı
cehennem korkusu eşiğine serili bir seccadedir
anne her şeyde günahın ayak izlerini arıyor
Sayfa 96Kitabı okudu
İçim Acıyor Bahçeye
evimizin avlusu tenha
evimizin avlusu tenha
bütün gün kapının ardından parçalanma sesleri geliyor
ve patlama sesleri
komşularımız bahçelerinin her köşesine
çiçek yerine
şarapnel ve makineli tüfek dikiyor
komşularımız fayans havuzlarının üstünü kapatıyorlar
ve fayans havuzlar istemeye istemeye
gizli barut ambarına dönüşüyor
ve mahallemizin çocukları okul çantalarına
küçük bombalar dolduruyor
evimizin avlusu şaşkın
Sayfa 96Kitabı okudu
İçim Acıyor Bahçeye
ben yüreğini yitirmiş bu zamandan korkuyorum
ben bunca elin boşunalığını düşünmekten
bunca yüzün yabancılaşmasından
korkuyorum
ben geometri dersini delicesine seven bir öğrenci kadar
yalnızım
ve sanıyorum bahçe hastaneye kaldırılabilir
sanıyorum .. .
sanıyorum .. .
sanıyorum .. .
Sayfa 98Kitabı okudu
İçim Acıyor Bahçeye
"ben yüreğini yitirmiş bu zamandan korkuyorum
ben bunca elin boşunalığını düşünmekten
bunca yüzün yabancılaşmasından
korkuyorum"
Sayfa 98 - Can Yayınları 12.BasımKitabı okudu
İçim Acıyor Bahçeye
çiçekleri düşünmüyor kimse
balıkları düşünmüyor kimse
kimse kalbi güneşin altında iltihaplanan
hafızası yeşil hatıralardan
usul usul boşalan bahçenin
ölmekte olduğuna inanmak istemiyor
Sayfa 292 - Yky
