Hasbahçesinde ömrün yakın olmaz bana gül
Bîzârım ümidime kurulan her tuzaktan
Tutuştu o lâcivert hayâle düşen kâkûl
Bakanlar baktı sana; ben uzaktan uzaktan
Yandı birden korkuyla gözlerine uçan kuş
Bulutlar aynalara seni sordu ıraktan
Deniz sanki isyankâr bir rüyada boğulmuş
Nehirlar aktı sana; ben uzaktan uzaktan
Peşimde her âşığın
Gönül yaramı saracak tabip yokmu alemde
Gündüz geceyi,gece sabahı beklemekten yoruldum...
Yar , aşk kapısını araladı kalbimde
Ne girebildim ne çıkabildim araftan yoruldum....
Susadı yandı içim kanmadı ab-ı kevsere
Kızgın çöllerde gördüğüm seraptan yoruldum..!!
Baksana halime gülme deli diyeeeeeeeeee
Akıl ermez bu gönül işine
Yandı yandı içim yandı
İçti aşkı kanmadı
Kalbimin istediğini
Almak nasip olmadı
Közlerde geçmişi hayal ettim, her şeyin sonunda içim yine alec alev yandı.
Gözlerinden, burnunun üst dudağına düşen fark edilmez incecik gölgesinden öperim canım. Öperim ömrüm. Yaşşa!
Ahmed Arif
Düşlerimdeki sensin, İçimin yangınına göz yaşım fayda etmiyor… Gideceğim bütün yollar sana çıkıyor… Gel beraber alalım nefesimizi sevdiğim sensiz boğazımdan geçmiyor. Acıyor içim acıyor canım yandı içim acıyor… Benim içim hiç böyle acımamıştı. Göz yaşlarım kan oldu aktı yüreğime… İçime hançer saplıyorsun delik deşik ettin yüreğimi… Kalp dayanır da beyin ne yapsın
Ahmed Arif