"Ben bir molozdan bir adam yapmaya çalışacağım."
Dışarıdan baktım yeşil türbe, içine girdim estağfurullah tövbe:))
"Siz onları uzaktan bir şey zannettiniz, fakat yavaş yavaş ne mal olduklarını gördünüz."
Sayfa 248 - Yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
İçimizdeki Şeytan
‘’İlkbahar gibi bir mevsimi olan bu dünya, üzerinde yaşanmaya değer… Ne olursa olsun…’’
Sayfa 61 - YkyKitabı okudu
İçimizdeki Şeytan
İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim, fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettigim bu nevi söz ve fillerimin daimi bir mesulünü bulmuştum: Buna içimdeki seytan diyordum; müdafaasını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve
kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık gorüyordum. Halbuki ne seytani azizim, ne seytani? Bu bizim gururumuzun, salakligimizin uydurmas... Içimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... içimizde seytan yok... içimizde aciz var... Tembellik var... Iradesizlik, bilgisizlik ve bunlarin hepsinden daha korkunç bir sey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadi var... Hiçbir sey üzerinde düşünmeye,
hatta bir parçacık durmaya alışmayan gevşek beyinlerimizle
kullanmaya lüzum görmeyerek nihayet zamanla kaybettiğimiz
biçare irademizle hayatta dümensiz bir sandal gibi dört tarafa savruluyor ve devrildiğimiz zaman kabahati mechul kuvvetlerde, insan iradesinin üstündeki tesirlerde arıyoruz.
Sayfa 250 - YkyKitabı okudu
"Unutmayın ki, dünyada en korkunç şey, ümidini kaybetmektir."
Onun kafasında bir müddet yaşamak için neleri feda etmem ki?
"Size birçok şeyler söyleyecektim!"
"Hiçbir şey söylemediniz!"
Sayfa 65Kitabı okuyor
“Bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum.”
Halbuki ben unuttum bile... Hayır unuttum diyemem, fakat üzerimde bir tesiri kalmamış...
Sayfa 166
Yok canım ne üzülmesi gözüme toz kaçtı sadece:)
"Çok üzülüyor musun?"
Sayfa 242 - Yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
Kendimiz iyi olamıyoruz ve başkalarının iyiliğini küçük görmek için onlara reklamcı, hayır dua avcısı, hatta riyakar diyoruz.
İçimizde bir şeytan yok ... içimizde aciz var... tembellik var... İradesizlik , bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey var :hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var...
"Unutmayın ki, dünyada en korkunç şey, ümidini kaybetmektir."
En kuvvetli insanın bile bazen ne kadar zayıf anları, istediğinin tam aksini yapmaya mecbur olduğu dakikaları bulunduğunu nasıl inkâr edebiliriz?