açlığın hırsızlığa, hırsızlığın da geri kalan olaylara yönelttiği zavallı insancıklardan; on iki yaşında hapse düşen, on sekizinde kürek mahkûmu, kırkında da idamlık olan, üvey bir toplumun yoksun çocuklarından; yalnızca bir okul ve bir atölye ile iyi yürekli, ahlaklı, topluma yararlı kılabileceğiniz ve onları, işlevsiz bir yük gibi, bazen Toulon’un21 kızıl mahşerine, bazen de Clamart’ın sessiz dünyasına atmak ve onların özgürlüklerini çaldıktan sonra yaşamlarına da el koymaktan başka bir şey yapmadığınız kadersiz insanlardan biri için söz konusu olsa; eğer ölüm cezasını kaldırma öneriniz bu insancıklardan birisi için olsaydı, ah, işte o zaman, oturumunuz gerçekten onurlu, yüce, saygın ve anlamlı olurdu.
Ölüm cezasını kaldırmak, sizlerin, halkın isteği yüzünden değil, bizlerin, bakan olabilen milletvekillerinin arzusu üzerine söz konusu olabilmektedir.
Sayfa 21 - Can YayınlarıKitabı okudu
İdam
"Görelim, bizlere gerekçelerini sunsunlar.
Yargılayanlar ve ölüm cezasının zorunlu olduğuna hüküm getirenler. Öncelikle -çünkü toplumsal birliğe zarar vermiş ve halen zarar verebilecek olan bir organın kesilmesi önemlidir- söz konusu olan durum yalnızca buysa, ömür boyu hapis yeterlidir. Neden öldürmekte ısrar ediyorsunuz? Hapisten kaçabilir diye mi bahane ileri sürüyorsunuz? Siz de tedbirinizi alın.
Gardiyanın yeterli olduğu yerde cellata gerek yoktur.
Peki, yeni baştan alalım -toplumun öç alması gereklidir, toplumun cezalandırması gereklidir- ne biri ne de öteki geçerli. Öç almak insana özgüdür, cezalandırmak da Tanrı'ya.
Toplum bu iki çelişkinin arasındadır. Ceza, onun üstünde; öç ise onun altındadır. Bunun ne fazlası ne de azı ona yakışır. 'Öç almak yerine cezalandırmak' yoluna gitmemeli, 'iyileştirmek için düzeltilmelidir.'
Akıl hepimiz içindir; duygu hepimiz içindir; deneyim de hepimiz içindir. Ölüm cezasının kaldırıldığı söz konusu durumlarda başlıca cinayetler, yıldan yıla azalış göstermektedir. Bunu göz önünde bulundurun..."
Yargılayanlar ve mahkum edenler ölüm cezasının toplumdan kendisine zarar veren ve daha sonra da zarar verebilecek olan birini uzaklaştırmanın önemi nedeniyle gerekli olduğunu söylüyorlar. Sadece bu söz konusu olsaydı, müebbet hapis cezası yetecekti. Öldürmek neye yarar? Hapishaneden kaçabileceğini söyleyerek itiraz edeceksiniz, öyle değil mi? Nöbetçileriniz görevlerini iyi yapsınlar. Demir parmaklıkların sağlamlığına güvenmiyorsanız, hayvanat bahçelerini açmaya nasıl cesaret ediyorsunuz?
Yargılayanlar ve mahkum edenler ölüm cezasının toplumdan kendisine zarar veren ve daha sonra da zarar verebilecek olan birini uzaklaştırmanın önemi nedeniyle gerekli olduğunu söylüyorlar. Sadece bu söz konusu olsaydı, müebbet hapis cezası yetecekti. Öldürmek neye yarar?
1832 Basımına Önsöz
"Keşke bu umutla beklenen yasanın yürürlükten kaldırılması yolları, Tuileries’den 20 Vincennes’a düşen bu dört bakan için değil de; büyük yollarda karşımıza çıkacak ilk hırsız için; sokakta yanınızdan geçerken sizin gözünüzün ucuyla bakacağınız, konuşmaya bile yeltenmeyeceğiniz, içgüdüsel olarak tozlu yakınlaşmalarından kaçınacağınız o sefil insanlardan bir tanesi için söz konusu olsaydı, yırtık pırtık paçavralar içinde, çıplak ayaklarla kavşakların çamurlarının içinde yürüyerek, kış olduğunda rıhtımların kenarlarında titreyerek, akşam yemeğinizi yediğiniz M. Véfour’un mutfaklarının hava deliğinin önünde ısınarak, çöplüklerin içinden bir ekmek artığı arayarak ve yemeden önce onu silkeleyerek çocukluğunu geçirmiş, kralın şenliğinin bedava gösterisinden ve öteki bir bedava gösteri olan, Grève’deki infazlardan başka bir eğlencesi olmayan bahtsız insanlardan; açlığın hırsızlığa, hırsızlığın da geri kalan olaylara yönelttiği zavallı insancıklardan; on iki yaşında hapse düşen, on sekizinde kürek mahkûmu, kırkında da idamlık olan, üvey bir toplumun yoksun çocuklarından; yalnızca bir okul ve bir atölye ile iyi yürekli, ahlaklı, topluma yararlı kılabileceğiniz ve onları, işlevsiz bir yük gibi, bazen Toulon’un kızıl mahşerine, bazen de Clamart’ın sessiz dünyasına atmak ve onların özgürlüklerini çaldıktan sonra yaşamlarına da el koymaktan başka bir şey yapmadığınız kadersiz insanlardan biri için söz konusu olsa; eğer ölüm cezasını kaldırma öneriniz bu insancıklardan birisi için olsaydı, ah, işte o zaman, oturumunuz gerçekten onurlu, yüce, saygın ve anlamlı olurdu."