Halkla en çok ihtilat eden en ziyade kelam israf/sarfeden insanlar Necat ile helak arasında kalmıştır.
furkan
Özgünlük, izole edilmiş ya da karantina altında bir hayat yaşamak değildir; bilakis, ihtilât (karışım) hâlinde yaşarken, kendi saflığını koruyup geliştirmektir..
İmâm-ı Rabbânî Hazretleri’nin mübârek el yazılarıyla nasihatlerin özü:
“Hülâsa-i mevâ‘ız ve zübde-i nesâih, ihtilât u inbisât bâ ehl-i tedeyyün ve erbâb-ı teşerru‘ est.”
Va‘zların özü ve nasîhatların kıymetlisi, Allah adamları ile buluşmak, onlarla birlikde bulunmakdır.
Bir kötü alışkanlığı bırakan kişinin, onu hatırlatacak şeyleri de hayatından çıkarması îcâb eder. Meselâ;
Kumar haramdır, zar ve iskambil kâğıtlarından da -kumarı hatırlattığı için- uzak durmak gerekir. “Kumarsız oyunlarda zarı kullanabiliriz, bunun zararı olmaz.” dememek îcâb eder.
Zinâ haram olduğu gibi; zinâya götüren davranışlar, ihtilât, tesettürsüzlük ve benzerleri de haramdır.
Dînimizde tevhîd inancı çok mühim olduğu için; resim, heykel, biblo gibi tasvirlere tâzîm edilmesi, yani hürmeten duvarlara asılması da men edilmiştir. Zira insanlık tarihinde putperestlik de bu şekilde doğmuştur. Tevhîd inancının ise ortaklığa aslâ tahammülü yoktur.
Velhâsıl yüce dînimiz İslâm, şirk, küfür ve haramlara açılan kapının anahtar deliğini dahî kapatmıştır. Müslümanın vazifesi, ilâhî hudutları zorlamamak, helâl dâiresi içinde gönül huzuruyla yaşamaktır.
osmannuritopbas.com/01-eylul-2023.html
Her güz mevsiminden sonraki bahar mevsiminde
Nakkaş-ı Ezelî en ekall üçyüzbin nebatat ve hayvanat enva'ını haşr ve neşreder. Nihayetsiz ihtilat ve karışıklık içinde, nihayet derecede imtiyaz ve intizam ile bunları iade edip haşrediyor.
Demek haşr-i bahar, tevhide sikke olduğu gibi; haşr-i kıyamete dahi tamamen misal olabilir. Demek baharda, ihya-yı arz içinde üçyüz bin haşrin numunelerini kemal-i intizam ile icad edip, sahife-i arzda karışık bir halde üçyüzbin muhtelif enva'ı hiç hatasız ve hiç sehivsiz ve hiç karıştırmadan gayet mevzun ve muntazam ve manzum olarak yazmak, nihayetsiz kudret ve ilim ve iradeye mâlik bir Zât-ı Zülcelal'in sikke-i mahsusası olduğunu her zîşuurun derketmesi lâzım gelir.