İki satır dizeyi almaya gelesim var sokağınıza
Kalemini etime batırdığım yazarlar, dizelerine bir bir hasret astığım şairler, dört duvar arasına sıkışmış mektuplar. Mürekkebe karışmış bir sensizlik var. Hasretinden prangalar eskittim Ahmed Arif ile yaz ile kış arasındaki mevsiminde. Cemal Safi nice sonbaharlarda bekletti seni. Cemal Süreya can kenarlarında sana doğru yolculuklar yaptırdı, dönüşsüz biletler kestim yüreğine, denizin olmadığı yerde. Nazım’la umut adına martı oldum. Özdemir Asaf ile ödüm koptu hep sende, gördüğümü görecekler diye. Uykuyla geçmeyen şeyler olduğunu öğrendim Cahit Sıtkı ile...
Ve sevgilim gel göğe bakalım birlikte, Turgut Uyar tavsiyesi ile...
Hangisinden bir satır takılsa dilime, misafir olurum o yalnızlar sokağına. Ha bir yudum su kurumuş ağzımda, ha iki satır beyit yaralı bağrıma.
Ne fark eder?
İkisi de aynı şey bana göre. Beni hiç tanımadılar, ama yüreğime nasıl da dokundular. Evrensel bir acının ortak dilini konuştuk birbirimizden habersiz.
Yazdılar, yazdılar, yazdılar...
Ben ise okudum, anladım, ağladım.
Anlaşılarak anılmaktan başka bir amaç yoktu sanırım, meşaleyi devretmek var bir de tabii. Yine yersizim, yurtsuzum...
İki satır dizeyi almaya gelesim var sokağınıza
Sonay Karasu
