"Ölüm yeryüzü demekti, kaynağını ondan alan yaşam tomurcukları sonra elinden kaçmaya yelteniyor, uzaya doğru yöneliyorlardı. Ölüm bırakıyordu gitsinler, çünkü hayata çok düşkündü. Sürüsüne göz kulak olmak ona yetiyordu. Haycancıklar büyüyüp olgunlaştıklarında da onları şekerleme gibi emiyordu. Bağrına dönen besinleri ağır ağır hazmediyordu, kocaman bir kedi gibi mesut ve doygun. "