belki çocukça bir fikirdir , felsefe kitaplarında yeri yoktur ama ben saadeti ikiye ayırırım . başkalarından alınan saadet, başkalarına verilen saadet. benim için hakiki saadet başkalarına verilen saadettir.
gecenin bir kısmını böyle feryatlarla, gözyaşlarıyla geçiren meveddet hanım ertesi sabah en mesut bir kadın gibi, taze ve şen uyanırdı. yağmur ve fırtına gecelerinden sonra gelen taze sabahlar gibi.
hali vakti yerinde bir ailenin sevilmiş çocukları olsalardı buluşlarıyla, zarafetleriyle pırıl pırıl parlayacaklardı. fakat fakir, yahut düşkün bir aile içinde yetiştikleri için bu zeka başka yollara dökülmüş...