Kazım Karabekir Paşa
Kumandan masasının başına oturmuş, önüne bir bardak bira koymuştu. İçki içmeyen ve içtiği zaman çok gizli kalmasını isteyen Karabekir'in bu hali çok üzüntülü ve heyecan içinde bulunduğunu ve formaliteye aldırmaz bir duruma düştüğünü gösteriyordu.
Sayfa 262Kitabı okuyor
Binbaşı Ahmet Bey çıkageldi.:
" Bu birlik esir olacaktır, Araplar düşmana kaçıyor, ben bu işi yapamam." dedi. Biz savaşta, Arapların düşmana kaçtığını veva kolayca esir olduğunu görüyorduk. Önce bunu Arapların korkaklığına verdik. Sonradan öğrendik ki, bunun sebebi İngilizlerin Araplara propaganda ettiği istiklal fikriymiş. Osmanlı Devleti 1917'de bu durumu değerlendirmiş değildi.
Sayfa 254Kitabı okuyor
Kütü'l Âmmare Zaferi Bildirisi
Arslanlar;
29 nisan 1916
1- Bugün Türklere şeref ü şan, Ingilizlere kara meydan olan şu kızgın toprağın müşemmes semasında şühedamızın ruhları şad ü handan pervaz eder- ken, ben de hepinizin pak alınlarından öperek cümlenizi tebrik ediyorum.
2- Bize iki yüz seneden beri tarihimizde okun- mayan bir vakayı kaydettiren Cenab-ı Allaha hamd ü şükür
Sayfa 244Kitabı okuyor
Osmanlı zihniyetinde kibarlık ve asalet, mümkün olduğu kadar Türk'e benzememek ve Batılıya benzemek demekti...
Sayfa 229Kitabı okuyor
İlhami Soysal, Doğan Avcıoğlu ve ben Davutpaşa Tutukevinden 30 Aralık 1972 gecesi salıverildik. Bizi gözeten bir dostumuz mu vardı? Yılbaşı gecesini dışarıda geçirmemizi mi istemişti?
Sayfa 107Kitabı okudu
Bir askeri araçla Davutpaşa Askeri Tutuk ve Cezaevine götürüldüm.
Doğan Avcıoğlu ile İlhami Soysal karşıladılar; öpüşüp kucaklaştık.
Doğan’a sordum:
— Tuvalet nerde?
Gösterdi.
— Dur ben bir gidip geleyim.
— Acelen ne?
— Çiş etme özgürlüğümü kullanacağım.
Rahmetli Doğan bunu unutmadı: sırası geldikçe yinelerdi:
— Çiş etme özgürlüğü önemlidir.
Sayfa 106Kitabı okudu
Ancak sorgucu (albay) işini çabuk bitirmek, sonuca ulaşırsak sabırsızlığı içindeydi. Gözetimi altında bulunduğum “yüzbaşı” da ikide bir yineliyordu:
— İlhan Bey, albayı çok sıkma!..
Ben direndikçe işkencenin dozunun da arttırılacağını anlamıştım . Bu süreç, sonunda beni paçavralaşmaya kadar götürebilirdi. Ne yaparsam şimdi yapacaktım.
Saatler
Sayfa 77Kitabı okudu
Bu dram yalnız sanayileşmemiş Üçüncü Dünya ülkelerinde yaşanıyor.
Batı Avrupa’da komünistler, parlamenter demokraside yerlerini almışlardır, ülke yönetimine katılmaktadırlar. Batı Avrupa’nın gelişmiş toplumlarında “komünist” ile “düşman” kavramları özdeşleşmemiştir ve eş anlama gelmez. İlkel bir yaklaşımın ürünü olan bu özdeşleşme, çoğu Üçüncü
Sayfa 61Kitabı okudu
Özel harbin bugünkü en ilginç laboratuvarı Nikaragua’dadır. Somoza diktatörlüğünü devirerek demokratik yönetimlerini kurmuş olan Sandinistlere karşı Beyaz Saray “kontraları” destekliyor. Gazetelerde her gün haberlerini okuduğunuz “kontra”lar “kontrgerilla” nın kısaltılmışıdır. Bu örgüte vermek için Başkan Reagan’ın istediği 100 milyon dolarlık yardım Kongrede muhalefetle karşılaşmıştır.
Neden?
Çünkü Amerika’da sağduyulu çevreler ikinci bir Vietnam istemiyorlar; bir ülke halkını ikiye bölüp birbirine kırdırmakla komünizmin önüne geçilemeyeceğini biliyorlar.
“Amerikancı” olmayan yönetimleri ve yurtseverleri “komünist” diye damgalamak ve “düşman” saymak bir ulusun parçalanması, ikiye bölünmesi, kendi içinde kanlı kavgaya tutuşması, iç savaşa sürüklenmesinin başlangıcıdır.
Sayfa 60Kitabı okudu
ABD’nin kuramını, ideolojisini, kurallarını, yasalarını, yöntemlerini, örgütlenmesini, yönetmeliklerini hazırladığı “özel harp” daireleri Washington’a “yakın” her ülkede kurulmuştur. Türkiye’de de bu kurum vardır. Başlangıçta bu kurumun ödeneklerini ABD’nin verdiği de saptanmıştır.
Özel Harp Dairesi’nin (eskiden bu dairenin adı Seferberlik Tetkik Kurulu’ydu) hangi iyi niyetlerle kurulduğunu bana rahmetli Orgeneral Refik Tulga ve rahmetli Kurmay Albay Faruk Ateşdağlı ayrıntılarıyla anlatmışlardı. Ateşdağlı’nın bu işe çok emeği geçmişti.
Özel harp için yetiştirilen elemanların da özel koşullara sahip olmaları gerekiyordu. Televizyonda, sinemada gördüğümüz ve bu gibi işleri kıvırabilecek türden, attığını vurur, tuttuğunu koparır komandolara gereksinim vardı. Duygudan yoksun çelik gibi robotlar, komünistlere karşı acımasız savaşı yürütebilecek ve gerilla saldırılarını söndüreceklerdi.
Sayfa 60Kitabı okudu
Bir ülke düşünün!...
Her an komünistlerin saldırısına uğrayabilir. Eğer bu ülke komünistlerin (Çin ve Vietnam’da olduğu gibi) benimsedikleri gerilla savaşının içine düşerse bu saldırıya “kontrgerilla” (Türkçesi karşıgerilla) taktiğiyle yanıt verilir.
Ancak bu bir “özel harp”tir; düzenli ordunun bileceği ve becerebileceği bir savaş değildir. Öyleyse bu “özel harp” koşullarına göre taktik, strateji, eğitim, personel, kural ve hukuk gereklidir.
“Özel harp”te en önemli silahlardan birisi istihbarattır. Düşmanın (ki bu düşman aynı ulusun, aynı halkın çocukları oluyor) ne yaptığını ve ne yapacağını bilmek için istihbaratı sonuna dek geliştirmek gerekiyor.
Sorgulama ise istihbaratın en önemli yöntemlerinden birisidir.
Sayfa 59Kitabı okudu
" O tarihte Revandiz birkaç ağanın elindeydi. Yani bütün toprak ve köyler ağaların malı... Köylüler, köy evlerinde ve köy topraklarında bu ağaların kiracısı... Köylünün bütün emeğini bu ağalar almakla kalmaz, halkın bütün hayatına da ağa sahip... İstediğini yapar, asar keser, istediği kadını kocasından, babasından alıp istediğine verir... Osmanlı Devleti de ağaları korur... Bu durum hemen bütün Doğu illerinde geçerli... Köy ağaları, şehir eşrafı, tam ortaçağın feodal reisleri...
Sayfa 136Kitabı okuyor
(1914, 1. Dünya Savaşı - Kafkas cephesi)
- Çocuklar! Vatanında güven ve rahat sağlayamamış milletin savaşması cinayet değil, cinnettir. Kader bu milleti bir sürü cahil ve deliye teslim etti. Bakalım ne olacağız? Türkistan'ı ve İran'ı kurtaracağız ama, ilk öde- vimiz bunlardan önce Türkiye'yi kurtarmaktır. Bunun kimse farkında değil.
Sayfa 122Kitabı okuyor
"Kimsenin lütfuna olma talip, bedeli cevheri hürriyettir..."
| Namık Kemal
Sayfa 103Kitabı okuyor
Özetle bir kaynaşma vardı. İttihad-ı Terakki Dahiliye Nazırı Talât Beyle Osmanlılığı, Harbiye Nazırı ve artik Damad-ı Hazret-i Şehriyari Enver Paşayla Müslümanlığı, Bahriye Nazırı Cemal Paşasıyle Türklüğü temsil ediyordu. Ben Türkçüydüm, ama İslâmlığın da fena olmayacağına inanıyordum. Oysa çeşitli kesimlerden gelmiş subayların buluştuğu bir yer olan orduda Osmanlılık ön alıyordu.
Sayfa 98Kitabı okuyor