Kendisine Ülkü bellediği şeylerin yüzeysel , entipüften ve yanlış olduğunu , hayatının ve ölümünün berisinde büyük ve korkunç bir aldanışın saklandığını kendisine nasıl itiraf edebilir ? Hayatı ucuz ve sahte ülküler adına kurban etmenin derin umutsuzluğu …. Bu farkına varış belki içinde derin bir acı barındırır ama kendini kandırmaktan kurtuluş , aynı zamanda özgürlüğün ilk adımıdır .
Sayfa 53Kitabı okuyor
Geçmişe dönüp bakıyorum da ne kadar çocukmuşum, ne kadar safmışım. Bir yıl içerisinde düşüncelerimin böylesine değişeceğini tahmin edemezdim. Başıma gelen olaylar, tecrübelerim, hareketlerim bana olgunluk kazandırmış, olgunlaştırmış beni. Geçen yıl şu satırları gözyaşları içinde yazıyordum, istediğim hiçbir şey güzel gitmiyordu, o zaman imkansız dediğim olayları şu an teker teker yaşıyorum. Mutluyum, mutlu ediliyorum, değerli hissediyorum. Teşekkür ederim 17 yaşım çoğu tecrübeleri bana yaşattığın, olgunluğa adım attırdığın için. Her ne kadar acı, zorluk çeksek de şu an hayalimizi yaşıyorum, en çok istediğimiz, her zaman aklımızda olan şeyi. Teşekkür ederim 17 yaşım, gitmeden bana kıyak yaptığın için. Teşekkür ederim 17 yaşım her ne kadar acı dolu olsan da benim son günlerinde dünyanın en mutlu insanı olmamı sağladığın için. Ve güle güle 17 yaşım, her şeye rağmen teşekkürler...
Hoşgeldin yeni yaşım, ilk gününde bile bana güzellikler getirdin. Umarım bu performansın her zaman devam eder. Sizi seviyorum...
kedikolik1kimse
@patiizi
·1y
Hoşçakal 16. Yaşım
Evet bu satırları gözlerimden akan yaşlarla yazıyorum. Ben bir yaşımı daha geride bıraktım. Koskoca bir yılımı arkamda bıraktım. Bu bir yıla neleri, nasıl sığdırdım inanın hayretler içerisindeyim. Bıraktığım bu yaşımda annemi kaybetme derecesine geldim, onun acı çekişini izledim ama elimden hiçbir şey gelmedi. Bir çok kedimi kaybettim. Onları kendi ellerimle gömdüm. Kendim doğursam bile bu kadar çok sevemeyeceğim oğlum Karamel’in ellerimde ölümle savaşmasına şahit oldum. Zorluklar çektim. İnsanlar tarafından taciz edildim. Bu acımasız, adaletsiz dünyanın iğrenç insanlarının gerçek yüzünü gördüm. Evime gelip soframda yemek yemiş arkadaşlarım tarafından dışlandım. Hayatın gerçek yüzüyle karşılaştım. Her ne yaparsam yapayım insanlara asla yaranamayacağımı anladım. Parası çok olanın her zaman güçlü ve haklı olduğunu kavradım. Ne kadar çabalarsam çabalayayım bir şeyin olacağı yoksa olmayacağını öğrendim. Yoruldum, yıkıldım, uykusuz kaldım. Toparlanmaya çalıştım. İnsanlara güvendim ve hep kandırıldım. Umut etmenin çoğu zaman işe yaramayacağını, hayatta çok zor mutlu olunacağını, üzüldüğümde yanımda olan kişi sayısının mutlu olduğum zamanlardaki kişi sayısına oranla daha az olduğunu, kalbimin en sevdiklerim tarafından paramparça edildiğini, ilk defa karşı cinsteki birine böyle içten duygular hissettiğimi, hayvanların kedilerimin insanlardan daha çok huzur verdiğini anladım. Aileme yük olmanın artık beni rahatsız ettiğini fark ettim. Ve daha bu satırlara sığdıramayacağım milyonlarca yaşanmışlığım… Hoşçakal giden yaşım. Bana kattığın her şey için teşekkür ederim
Kadınım,
Eşyalar toplanmış seninle birlikte
Anılar saçılmış odaya, her yere
Sevdiğim o koku yok artık bu evde
Sen
Kıyıda köşede gülüşün kaybolmuş
N'olur terk etme, yalnızlık çok acı
Bu renksiz dünyayı sevmiştik birlikte
Sen, kadınım
Seni ''canımın içi'' diye sevecek birini kaybettin.
Şimdi hiçbir can nefes olmayacak sana.
Daha çok sevileceğini umarak gittiğin yerde sıkışırsa kalbin, elini kalbine koy. Çünkü o acı benim.
O sıkışmayla sana, bizi bitirme çabalarını ve
hiçe sayışlarını hatırlatmaya geleceğim.
Biliyor musun sevgilim? Seni sevdim.
Bir insan hayatında ne kadar çok ve ne kadar güzel sevebilirse, o kadar sevdim.
Bu da benim yenik zaferim…
Sen benim ilk çaresizliğim,
sen benim ilk yenilgimsin.