Aşinalığın dışında olan biri farklı, tuhaf, enterasan gibi birçok sıfatla anılabilir. Yabancı: ona özgü olan demek değil miydi?
Kitabı okurken, karakterimiz olan Meursault'un içinde bulunduğu ruh hali bana Dostoyevski'nin bir sözünü anımsattı:" Aşağılık insanoğlu her şeye alışır." Meursault, doğuştan her şeye alışmış biriydi. Çoğu insana göre "kayıtsız" biriydi. Kayıtsız sözcüğü her anlamda ona uyuyordu aslında. Olaylara, kişilere ve özellikle kendine olan kayıtsızlığı... İnsan kendi için bir anlam ifade etmeyince karşısındakine bir mücadele ve müdahale de bulunmaz. İnsanlar bir şeyler anlatırken, düşünceleriyle konuşuyor gibiydiler. Hal böyle olunca onları onaylamaktan başka bir seçenek yoktu onun için, fark etmiyordu. Anlam ifade etmiyordu. Fakat adam öldürmekle suçlanıp da annesinin cenazesinde ağlamadığı için idam edilirse, ne çıkardı bundan? Her şeyin içinde olup da bir o kadar da nasıl uzakta durulabilirdi ? Her şey o dahil edilmeksizin olup bitiyordu. Kaderi adeta ona sorulmadan belirleniyordu.
İçinde bulunduğumuz değer ve yargılara göre Meursault'un tavırlar ve davranışları toplum tarafından nasıl algılanıp, değerlendirilecekti ?
Keyifli okumalar dilerim.
