O məclisdə deyəsən
tək bircə mən yadıydım.
Qarışmırdım heç kəsə,
hamıdan azadıydım.
Təkliyim, tənhalığım
yoxsa dəydi gözünə?
Çiyninin üstən baxıb
gülümsədin üzümə.
O təbəssüm görəsən
nəyin işarəsiydi?
Bəlkə məni gözləyən
dərdlərin çarəsiydi.
Onsuz da klassiklərdən, psixoloji kitablardan başqa bir şey oxumuram, demək olar. Sadəcə sınamaq qərarına gəldim. Hər kəs sırf klassik oxumaq məcburiyyətində deyil😊