0 bir kör kuyunun dibinde kalan adamın tepesinden sallanıp gelen kurtarıcı ip misaliydi. Bu duygu onu kanatlandırıyordu. Ama bir taraftan da o kuyunun dibinde umutlu gözlerini gökyüzüne dikip bekleyen zavallı ipe yapışıp tam kuyudan çıkacakken ip kopup bütün verilen emeklerin o son ümidinin de gitmiş adamla beraber paldır küldür kuyunun dibine düşmesi ihtimalinden korkuyordu. Bu korku onun kanatlarını bağlıyordu, yüreğine vesvese salıyordu.