zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum. önce beklemekten. ömür boyunca ya bekliyor ya bekletiyor insan. ikisi de kötü, ikisi de hazin tarafı yaşantımızın. bir çocuğun önce doğmasını bekliyorlar, sonra yürümesini, konuşmasını, büyümesini... zaman ilerliyor, bu defa para kazanmasını, kanunlara saygı göstermesini, insanları sevmesini, aldanmasını, aldatmasını bekliyorlar. ve sonra ölümü bekleniyor insanoğlunun. ya o? ya o? insanlardan dostluk bekliyor, sevgilisinden sadakat, çocuklarından saygı ve bir parça huzur bekliyor, saadet bekliyor yaşamaktan. zaman ilerliyor, bir gün o da ölümü bekliyor artık. aradıklarının çoğunu bulamamış, beklediklerinin çoğu gelmemiş bir insan olarak göçüp gidiyor bu dünyadan. işte yaşamak maceramız bu. yaşarken beklemek, beklerken yaşamak ve yaşayıp beklerken ölmek!
-beşinci mektup/ümit yaşar oğuzcan
anılacak günlerim olmadı mı benim?
ayaklarımın korkusuzca çiçeklendiği,
silahıma yapışıp sabahın serinliğini
beklediğim,
kuzey gemileriyle sağır olduğum günler,
sepet örmeyi unuttuğum günler olmadı mı?
ey geceyi ve kahverengi bir düzeni taşıyan ellerim!
yüzümün uğultusuyla şaşırtın beni.
o karanlık ormanı yangına vurun.
çünkü ben de kaçarken ardımda kalanları yakıyorum.
ama iyi biliyorum yıldızları,
ama yıldızların tanrıların da üstünde parladıklarını,
anılacak günlerimin gitgide yokolduğunu biliyorum.
kargaşa.
ve kolayca yıkılan inançlarım benim,
benim en sağlam ve dağınık ellerim.
sabahı nasıl tetikte bekliyorum.
şafakla damar damara seviştiğini görmek için bilgeliğin.
ve onarıyorum nasıl hızla kendi gücümü.
nasıl bir soylu boşluğa çılgınca kayıyorum.
ey yangınlar artığı!
her yangından arta kalan bir şey,
her yangından arta kalan gerçek şey çoğalt beni.
-yıldızların uzaklığına övgü-
yaşamaktan öte özür bulamayınca aşka
sonuçları bir bir gözden geçiriyorum
pulluklarla devrilen toprağın ıslaklığındaki can
madenlerin buharından elde edilen büyü
bazı yasak kitapların verdiği dinç duygular
nelerse ki yaşamak sözünü asi kılan
nelerse ki lekesiz, umutlu ve budala.
denedim. soğuk sular dökünüp fırladım sokaklara
sorular sordum nice kara sıfatları üstüme alaraktan
ipte boynum, ağzım şehvet yalaklarında
çapraştım, and içip ayna kırdım
doğadan bir vahiy bekledimse boşuna
baktım akşam herkesin kabul ettiği kadar akşamdı
hiç bir meşru yanı kalmamıştı hayatımın.
sözlerimin anlamı beni ürkütüyor
böylesine hazırlıklı değilim daha.
bilmek. bu da ürkütüyor. gene de biliyorum:
kapanmaz yağmurun açtığı yaralar çocuklarda
ismet özel-çözülmüş bir sırrın üzüntüsü
Okur Takip Önerileri
Gençtim ya, ne farkeder deyip geçerdim
nehrin uğultusu da olur, dalların hışırtısı da
gözyaşı, çiğ tanesi, gizli dert veya verem
ne fark eder demişim
bilmeden farkı istemişim.
Vay beni leylak kokusundan çoban çevgenine
arastadan ırmaklara çarkettiren dargınlık!
Yola madem
çöllerdeki satrabı yalvartmak için çıkmıştım
hava bozar, yüzüm eğik giderdim yine
yaza doğru en kuduzuyla sürüngenlerin sabahlar
yola devam ederdim.
- Münacaat
Çeşme var,kurnası murdar
yazgım, kendi avcumda seyretmek kırgın aksimi
- Münacaat
hangi çağın gelişidir bilmem, gülüşün
soluk bir dünyanın mezarlarına
gömerek gurbetimi
kapadı karanlığa Yesrip, kapılarını
meydan okuyuşun çağın ordularına
bilmem hangi mevsimin başlangıcıdır
doruklardan öte hevese doğru
alaca bir at koşar içimde
zamansız, mekansız nefese doğru
Gelgelelim,
Beter, bize kısmetmiş.
Ölüm, böyle altı okka koymaz adama,
Susmak ve beklemek, müthiş
Genciz, namlu gibi,
Ve çatal yürek,
Barışa, bayrama hasret
Uykulara, derin, kaygısız, rahat,
Otuziki dişimizle gülmeğe,
Doyasıya sevişmeğe,yemeğe...
Kaç yol, ağlamaklı olmuşum geceleri,
Asıl, bizim aramızda güzeldir hasret
Ve asıl biz biliriz kederi.
- Hani Kurşun Sıksan Geçmez Geceden
Lo ben seni hapislerde sevmişim
Ben seni sürgünlerde...
Ne kadar kaçmak ve uzaklaşmak arzusu ile dolu isem ,o kadar da bağlanmak ve kalmak bağdaş kurup oturmak istiyorum
Saat Faik Abasıyanık-Balıkçının Ölümü
hani bir gün bir çobana rastlamıştık
kavalıyla bir sümbülü emziriyordu
adı Ferhat mıydı neydi
koyunların, kuşların, böceklerin ve çiçeklerin sadakatten mest oldukları
her birinin gözlerinde kaybolur gibi ,kayar gibi dalıp gittiğimiz o saadet evreni
kayaların yüzlerinden okuduğumuz o ebedi bilinç bizi çekip almıştı kılcal damarlarımızdan
yaslan göğsüme sevdiğim
benim gönlüm gök gibidir
açık deniz gibidir
pas tutmaz benim içim
yeryüzü gibidir toprak gibidir
sen ki bulut gibisin ,ay gibisin
güneş gibisin bazen
usul usul inen yağmur tıpırtılarını dinler gibi dalıp gitmiştik sen konuşuyordun
ipil ipil yağan bir yağmur gibi konuşuyordun
onlar ki konuklarımızdı
adları Keremdi ,Yusuftu,Kaystı
hepside ezelden tanıdıktı dosttu
Erdem Bayazıt / Aşk Risalesi
"onlardan ayrılınca o kuruyup gitmiş otlarla kaplı tepeye doğru yürümeye başladım. adını bile bilmediğim, sararıp gitmiş, incecik otlar, ki adsız sansız, kimsenin umurunda olmayan bu değersiz otlar, buradaki hayatıma benzer şekilde, hiçbir değere lâyık görülmediği için belki, ilk kez önemli göründü gözüme. sonra sevim'i düşündüm. onda