Sevebilir misin beni, olduğum gibi. Hiç bir kurala, sınıra, beni bana hapsetmeden, değiştirmeye, benzeştirmeye, çözümlemeye çalışmadan, yargılamadan, sorgulamadan, tanımlamadan, başı sonu belli olmayan bir sonsuzluklar coğrafyasında, sevebilir misin beni, olduğum gibi. Anlam veremediğin hallerim, sözlerim, tavırlarımla, yersiz hüzünlerim, suskunluklarım, kıskançlıklarımla, pişmanlıklarım, özlemlerimle, kabına sığmaz coşkularım, isyanlarım, en deli çılgınlıklarımla kırılganlığım, inatçılığım, gururum ve arzularımla, sevebilir misin beni, olduğum gibi. Yanlışlarım, yetersizliklerim, güçsüzlüklerim var. Aştığım, aşamadığım, aşmaya çalıştığım sıra dağlar var önümde. Kırmaya çalıştığım zincirlerim var ruhumda, yüreğimi daraltan nefessiz bırakan. Dipsiz kuyularım, göstermeye çekindiğim yaralarım, derinlere attığım korkularım var. Sevebilir misin beni, olduğum gibi. Hayallerim var benim; büyük, küçük, rengarenk. Umutlarım var; imkanlı, imkansız. Düşlerim var hadsiz hesapsız. İçimde bir çocuk var; saf ve alabildiğine güvensiz. Bütün maskeleri çıkarıp, ruhumu özgür bırakabilecek miyim yanında. Sevebilir misin beni, bütün doğrularım ve yanlışlarımla?
**birini geçmişine göre yargıladığınızda
o kişinin, o geçmişten kaçmasını
imkansız kılarsınız...
Bizde racon budur!
100 yıl önce yoktuk bu hayatta, 100 yıl sonra da haddi aşanlarımız olmazsa olmayacağız. Bu iki yokluk arasında görüntüden ibaret olan varlıklarımızla bir iz bırakabildik mi bu hayata? Olmayan varlıklarımızın bedeli hissetmektir! Öyle ise hissettiğim her şeyden sorumlu tutuyorum kendimi.
Evdeki işi ak pirincin içerisindeki ak taşları
İnsan bir şeyden haz alabilmek için
o şeyin yokluğunu, ızdırabını tatmaya muhtaç;
açlık gibi, soğuk gibi, yalnızlık gibi.
Ama istenen bir kere ele geçti mi verdiği haz sönüp gidiyor.
Yani geçici şekilde tatmin olmak mümkün ama mutlu bir halde sürekli kalmak imkansız.
Mutlu olmak insan tabiatına aykırı mı yoksa?
Sigmund Freud
Hani derlerya kalemin dili vardır, kalemin dili değil kalemin acısı vardır. Kalemler yanlızca bir kaçını yazar geriye kalanlar ne anlatılır nede söylenilir yürekten söylenmesi imkansız bir sır bir giz olur insanın yüreğinde saklı kalır...!
...
İmkansız dedi gurur
riskli dedi tecrübe
manasız dedi mantık
yine de denemeye değer dedi kalp
...🫀