"Bu hayatı sürdüremem artık. Pes ettim. Artık direnmeyeceğim. Günler geçip gidiyor. Yediğim yemekten, konuştuğum kelimelerden bile zehirleniyorum! Güneş uyanayım diye çığlık atar gibi yolluyor işığını. Uyku ise sadece beni kovalayan kabuslardan ibaret. Karanlık; hayaletleri ve anılarımla kulaklarımı tırmalıyor. Daha kötü durumda olan insanların diğerlerinden daha az şikayet ettiklerini fark ettin mi ? En sonunda kabullenip susmuşlar...oysa onlarında diğerleri gibi gözleri, elleri ve hisleri var."
En Passion (Ingmar Bergman, 1969)