İnsan dışkısının en iyi gübre olduğuna taktı sayfalardır.
Bazen Paris lağımı taşmaya kalkışırdı; öfkelenirdi sanki bu değeri anlaşılmayan Nil. İğrenç şey ama, lağım suları ortalığı basardı. Zaman zaman çağ dışılığın midesi bozulur, kusmuk gerisin geriye kentin gırtlağına akardı. Kendi çamurunun tadı kaplardı her yanı. Lağımla vicdan azabının bu benzeşmesinde bir hayır vardı; bir uyarıydı bunlar, ama yeterince değerlendirilmesi beklenemezdi. Kent, pisliğin bu densizliğine öfkelenir, geri dönmesini kabul etmezdi. Onu çıkmamacasına defedin!
Sayfa 496 - İletişim Yayınları, Cilt 2
