Koynunda uyudugunda...
yuzune tebessumle bakarsin bir sure,biraz sacini oksar biraz yanagina buse kondurursun.
kulagina en guzel soylenmemisleri soylersin, asla duymayacagini duysa dahi hatirlamayacagini bilerek.
O purussuz yanagini oksarsin sanki o anda gorunmeyen bir el de senin gonlunu,ruhunu oksar.
antidepresanin dogal muadili degil midir bu,
dunyanin en guzel manzarasi?
O an dursun, sonsuza kadar devam etsin diye yalvarmaz mi insan?
Ya uyanirsa o opucugu kondururken yanagina, kalmaz misin ya uyanirsa ikileminin icinde?
Yazarsin zihnine bu ani,yaninda olmadiginda sarildigin ikinci yastigi uyandirma korkusu tasimadan opucuklere bogmak icin...
Sensiz olup sessiz kalan
O filmlerdeki en romantik esleri izledikce ve aşk dolu bakan sahneleri , içli gözyaşlarını gördükçe icimizde olanı hissettirmesi çok güzeldi.
işte insan böyle içten sevmeli dedim , hayatın zor koştuğu bi kader değil hayatın bana hediyesi Allah'ın emaneti diyerek sahip çıkıp sevmeli.
Derken dedim ki.
Bu hayatı anlamlı kılan duyguları bende yaşamak istiyorum , evet aynen böyle dedim.
Sonra anlamlı hayatın önce yaşanılabilir olması için elimden geleni yapmam gerekeni farkedip yaptım.
Belki yetti belki yetmedi ama vicdanımı rahatlatacak kadar mücadele etmek yeterliydi.
Ama birşeyi unuttuk.
Hepsi bi filmdi.
Anlamıyorlar diye kızar mi insan? Kızar, anlasınlar ister; susar anlamazlar, konuşur anlamazlar. Zaten bu çaba onların anlamamak için var olan çabasıymış der artık vazgeçer içinde anlaşılma olan tüm cümlelerden...
Bir günah işlediğinde hemen tövbe et. İnsan suya düştüğü için değil, sudan çıkamadığı için boğulur.
Ben dedi, herhangi bir şeye dahil olmak için insanoğlu kendisini en onursuz ve aşağılık yaratığa dönüştürdüğünü bile bile. Ben dedikçe gerçekten uzaklaştı insan ruhu. Her “ben” deyişinde, kendi ırkını lanetlemiş olmasına rağmen, bunu umursamadan yüceltti zavallı benliğini. Ne halt yediğini anlayınca kaybolmayı düşündü, düşündüğünü anlayınca yitip gidemediğine tanıklık etti. Büyüklük başını döndürdü; kendinden büyüğüyle karşılaşınca zerre olduğunu kabullenmedi. Her yanını fenalık sarmışken, çevreyi kirletirken, paraya ve silaha köle olmuş bu onursuz haliyle atalarıyla gurur duyarcasına komik bir körlük ve cehaletle “ben” diye ortalıkta konuşmaya devam etti.
SADECE VAR OLANI SEVMEMELİ İNSAN?
Sadece var olanı sevmemeli insan o yanında değilken o yanındaymış gibi davranmalı,söylemlerini dahi o şekilde kurmalı.
Kontrolcü olmak örneğin şuraya gitmesin bununla görüşmesin gibi çirkin düşüncelerle zannediliyor ki SADAKAT her zaman var olur.
Olmaz arkadaşlar olmaz. Mühim olan kendi iradesiyle siz yokken dahi size sadık kalabilmeyi TERCİH eden biri sizindir. Bunu tercih etmeyen biri için ne yaparsanız yapın ihanet kaçınılmazdır ki zaten hiçbir zaman sizin olmamıştır.
Sadece var olanı sevmeyen, anılarını,ilklerini,sonları yanında olsada seven olmasada seven insanlara denk gelmeniz dileğiyle.
İyi geceler☺️
•
Gece midir insanı hüzünlendiren,
yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen?
Gece midir seni bana düşündüren,yoksa ben miyim
seni düşünmek için geceyi bekleyen?
Özdemir Asaf💫
Paylaşmak..
Bana ayrılıp bir kenara bırakılanlar, gördüğümde mutlu etmişti beni. Neydi acaba bunlar, kim bıraktı diye düşünmeden işyerindeki masamda bulduğum bir avuç tadımlıklar. Dışarı çıkmayı tercih etmiş, öğle yemeğine onların arasına katılmamıştım. Oysaki ne kadar şanslıydım. Benim çıkıp gitmeme rağmen sıcaklıklarını her zaman hissettiren o
İyi geceler
Gece midir insanı hüzünlendiren,
Yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen?
Gece midir seni bana düşündüren,
Yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen?
-Özdemir Asaf