Kendini de bizi de kandırma Freud'cum.
"Bir insan bir yere bakıyorsa orada ilgilendiği bir şey vardır. Bir insan bir yere hiç bakmıyorsa orada ilgilendiği bir şey kesinlikle vardır."
-Sigmund Freud-
Günaydınn
Kandırma kendini seni sevmeyini sevemezsin...
İnsan ya sevildiği için sever yasa sevilmeyi umduğu için.
Ne sabitlenmiş yazılarım mevcut,
Ne de sabitlenmiş bir duyguya sahibim!
Her gün biraz daha günahkar halimle,
Yüreğimden koparmadığım bir Allah'ım var!
İnsan ki, etkilenir etki halinde kalır!
Bir şarkı, bir şiirde kendini hissettiğini zanneder!
Bu duygularla herkesten kendini soyutlar
Oysa kendini hep bu şekilde oyalar!
Yapma, kandırma, oyalama artık kendini!
Namaz kılarak artık bil Rabbini!
Yazılarını, duygularını sahiplenmekten öte,
Namaz ile sabitlemeli insan kendini...
Modern insanın kendini kandırma başarısı
İnsan davranış kalıplarını ileri doğru dönüştüren gerçek bir dürtü olan öğrenme kapasitesinden başka hiçbir şey insanı içgüdülerinin temel planından bu kadar uzaklaştıramaz. Varoluşumuzun değişen koşullarından ve uygarlığın getirdiği yeni uyum ihtiyacından en çok o sorumludur. Aynı zamanda, insanın içgüdüsel temeline yabancılaşmasından doğan çeşitli psişik rahatsızlıkların ve zorlukların, yani köklerinden kopmasının ve kendisi hakkındaki bilinçli bilgisi ile özdeşleşmesinin ve bilinçdışını zedeleme pahasına bilinçle bu kadar ilgilenmesinin kaynağı da odur. Sonuç olarak, modern insan ancak kendisinin bilincinde olabildiği ölçüde tanıyabilmektedir kendisini. Bu da büyük ölçüde çevresel koşullara, bilgi edinme dürtüsüne ve özgün içgüdüsel eğilimlerini bir ölçüde değiştirerek kontrol altına almasına bağlı olan bir yetenektir. Dolayısıyla insanın bilinci çevresindeki dünyayı gözlemlemeye ve araştırmaya yönelir ve ruhsal ve teknik kaynaklarını bu dünyanın özelliklerine uyarlamaya çalışır. Bu iş o denli zorlayıcı ve yerine getirildiğinde o denli karlı bir iştir ki, insan bu süreç içinde kendini unutur. İçgüdüsel doğası ile ilişkisini kaybeder ve gerçek benliğinin yerine kendi hakkındaki fikrini koyar. Ve hiç farkına varmadan bilinçli faaliyetinin ürünlerinin gerçeğin yerine geçtiği, tamamen kavramsal bir dünyanın içine kayar.
Carl Gustav Jung