Manipüle edilmek öyle korkunç bir şey ki insanlardan başınıza gelen kötü şeyler için af dilemek zorunda hissediyorsunuz.Birini kaybetmişsin “sen de yasını o kadar uzun tutma, hayata dön” ,hastanede refakatçisin “hastalıkla ilk mücadele eden sen misin, abartma” ,aldatılmışsın “aşk acısı bu kadar uzun mu sürer, takıntı yapma."İnsan bir süre sonra kendisini o kadar sıkışmış hissediyor ki karşı tarafın anlayışsızlığı ve empatiden yoksunluğu size fazlalıksınız hissiyle geri dönüyor. İnsan üzüldüğü için suçluluk duyabilir mi,duyuyor.Kimsenin beklediği destek dünyaların ayağına serilmesi değil iki kelam edilmesi.O bile ona çok görülüyor üstüne bir de suçlu çıkarılıyor.Aylardır belki yıllardır görüşmediğin insanlar seni hala o kişi sanıp tekrar manipüle etmeye çalışıyor.Terslenince de eskiden böyle değildin deniyor.Evet eskiden ne hak ettiğimi bilmiyordum,şimdi öğrendim.Azıyla da yetinmeyeceğim.Ne hak ediyorsam onu alacağım ne bir eksik ne bir fazla. Sevgi, dostluk, aşk, anlayış, sadakat sunduğum her neyse o.Yapabildiğim kadarını bekliyorum fazlasında hiç gözüm yok.Suçlanacak, haksız çıkarılacak, saygısızlık edilecek ya da nankörlük yapılacak kişi ben değilim,hiç olmadım. hayatımın hiçbir döneminde olmadım, olmayacağım.Ama bu zamana kadar karmadan kim kaçabilmiş ki siz kaçasınız?