Nasıl ki sosyal bir varlık olarak insan uzun vadede toplumla bağı olmadan yaşayamazsa, birey de dış faktörlerin yıkıcı etkisini göreceli olarak azaltabilen dünyaötesi bir prensip olmadan hiçbir zaman varoluşu ve spiritüel ve ahlaki özerkliği için gerçek bir neden bulamaz.
Tanrısal Işıktan Uzaklaşmak...
Plotinos’a göre dünya iki kutup arasında gerilidir. Bir uçta“Bir” diye adlandırdığı tanrısal ışık yer alır. Plotinos bazen
buna “Tanrı” da diyordu. Diğer uçta ise, “Bir”in ışığının hiç mi hiç ulaşmadığı mutlak karanlık vardır. Plotinos’un burada
anlatmak istediği karanlığa aslında var olmadığıdır. Karanlıkyalnızca ışığın
Neden yaratıldık?
Her şeyi birbirine bağlayan Yaratıcı, her varlığı bir anlam için yaratmıştır. Varlıkları kayıptan kurtaran, işte bu anlamdır. Yaratıcı her varlığı kendisi için yaratır. Her varlığa bir varolma imkanı verir. Aynanın başka varlıkları göstermesi gibi, bu varolma imkânı ile onları bir ayna gibi kullanarak, varlıklarda kendi sanatını, güzelliğini, mükemmelliğini gösterir. Görünen bu güzellikleri, mükemmelliği ve sanatı bizzat müşahede ettiği gibi, insan gibi bilinçli varlıkların da bunları gözlemlemesini, O'nun sanatını ve mükemmelliğini takdir etmesini ister. Bu amaçla insanı dünyaya yollar, insana bilinçli bir varoluş imkanı sunar. İnsanın varoluşu, ontolojik anlamlılığını buradan alır. İnsan Yaratıcının varlıklardaki sanatını, güzelliğini ve mükemmelliğini bilinçli bir şekilde gözlemler, bunu anlar, anlatır, çok çeşitli biçimlerde ifadelendirir. İnsanın Yaratıcısının sanatını, mükemmelliğini anlaması ve takdir etmesi kendisi için bir fırsattır. Bu, insanın Mutlak Varlıkla tanışma, O'nu tanıma fırsatıdır. Böyle bir fırsat, insanın kendi eliyle edebileceği, gerçekleştirebileceği türden bir şey değildir.
Bu gerçekliğe gönlünü kapatan insanın yaşamda başka bir çıkış yolu bulması imkânsız olur. İnsanın tek imkanı Yaratıcısıdır.
Sayfa 34Kitabı okudu
İnsan öleceğini biliyor ama yine de buna inanmıyor. Ölüm ertelenebilir mi?
Bir yandan, bir gün ya da bir başka gün ölmek kaçınılmaz bir şey. İnsan, ölmeye yazgılı bir varlık, bu kaçınılmaz. Diğer yandan, şu ya da bugün ya da ölmek asla zorunlu değildir. Mantıksal olarak, asla zorunlu değil, ama uzun vadede asla ölmemek de saçma olurdu. Bütün
Sayfa 19 - MonoKL Yay. 1. Baskı: Temmuz 2012
Avrupa’da Türk olmak
Hayatım boyunca en çok nefret ettiğim adamla aynı çatı altında yaşıyordum ama işin garibi bunu oradaki doktor ve hemşirelere anlatmama olanak yoktu. Yalnız hastanedekilere değil hiçbir lsveçliye, hatta hiçbir Avrupalıya anlatamazdım bunu. Çünkü anlamazlardı. Onların gözünde ikimiz de Türk parantezine alınmıştık. Adının başında Türk sıfatı oldu mu ister faşist ol ister komünist, ister cellat ol ister kurban fark etmezdi.
Bülent'in söylediği gibi insan Türk olduğunu Türkiye'de iken anlamıyor ve kendisini diğer insanlar gibi hissediyordu. Farklılıkları, birey özellikleri olan bir insan. Ancak yurtdışına çıktığı zaman anlıyordu ki Batı'nın gözünde iyi Türk-kötü Türk ayrımı bile yoktur, sadece Türk vardır. Öylesine baskın bir damgadır ki bu, bütün kişisel özelliklerinin üstüne çıkar, onları boğar, kişiliğini öldürür.
işte şimdi ben de düşmanımla aynı kimliği, aynı varoluşu paylaşmak zorunda bırakılmıştım. Hastanedeki ve dışarıdaki bütün lsveçliler bana bu adamdan daha yakın geliyordu, onlarla aynı değer ölçülerini paylaşıyordum ama ne yazık ki ben onlara yakın gelmiyordum.
Sayfa 170Kitabı okudu
“Potansiyelini bilen ve bunu hayata geçiremeyen, varoluşu kısıtlanan her birey, kırgın ve öfkelidir. Çünkü insan; yaşama ihtimali olup yaşayamadığı her şey için kırgın, var etme ihtimali olup var edemediği her şey için de öfkelidir.”