Potansiyel farkındalığı.
Potansiyelini bilen ve bunu hayata geçiremeyen, varoluşu kısıtlanan her birey, kırgın ve öfkelidir. Çünkü insan; yaşama ihtimali olup yaşayamadığı her şey için kırgın, var etme ihtimali olup var edemediği her şey içinde öfkelidir.
Günümüz insanını ne bilgisizlik ne doğa ne de hastalık öldürecektir. Şimdiki muazzam ve silahlı uygarlığı yok etmekle tehdit eden tehlike yine insanın kendisidir. "O her zamankinden iyi yaşayabilir, ama nasıl yaşaması gerektiğini her zamankinden daha mı az bilmektedir?" İnsan kim olduğunu bilmeden başka bir şeyden nasıl söz edebilir?17
Sayfa 28 - Fecr Yayınları: 811 / 1. Baskı: Mart 2024
Yıldızlı
Her birimiz geçmiş dertlerimizin ürünüyüz; endişeli olduğumuzda da gelecektekilerin… İnsan olma hastalığının muğlaklığına ve belirsizliğine, birçok belirgin başkası eklenir; tüm bunlar bize, yaşamın mutlak bir emniyetsizlik hali olduğunu, büsbütün geçici olduğunu, kazai cinsten bir varoluşu temsil ettiğini haber verir. Ama yaşam bir kaza ise, bireyde kazanın daniskasıdır o zaman.
Sayfa 93Kitabı okuyor
En üstün ve en nadir başarı, bilinmeyeni keşfetmek, inanılmaz olanı açığa çıkarmak değil gündelik varoluşu, herkese açık olan olasılıkları, tüm zenginliğiyle insan ruhundaki potansiyelin en verimli şekilde gerçekleştirilmesini araştırmaktır.
Sayfa 258Kitabı okudu
Descartes'in metodolojik şüphe vasıtasıyla keşfettiği 'cogito'ya da 'ben', aslî ben değildir. Aksine o, bu dünya içinde olmanın çöküşünün ardında kalan yıkıntının parçasından başka bir şey değildir. Çünkü, bu dünya içinde olduğumuzun en iyi garantörü, insanı bütün boyutlarıyla kuşatan şahıs bir Tanrı şuurudur. Bu garantörü fark etme sayesinde insan, dünya içindeki kendi yerini kavramaya başlar. Düşünceyle özdeş olan Varlık, aklın tanrısallaştırılmasıdır. Bu da, zamanın ve Tanrı'nın gerisinde kalan yalınkat bir ilkedir. Dolayısıyla cogito, varoluşa egemen olamaz; çünkü o, varoluşun bir alçalmasıdır. Varoluşu, mantıksal önermelerden çıkarılmış bir sonuç gibi görmek, işin başında işlenen bir hatadır. Aksine düşünce, varoluşu kesinlikle yaşantıdan çıkarır. Asli 'ben'den söz edebilmemiz ve varoluşun bir alçalması diyebileceğimiz cogito yerine, olmak(to be)'tan bahsedebilmemiz demek, bu dünya içinde bulunuşumuzun çöküşüne asla izin vermeyecek, diri, şahıs olan Tanrı'nın dayanak olması anlamına gelir. Bu Tanrı ile insan arasındaki ontolojik mesafeyi, kesinlikle salt düşünce kapatamaz. Aşkın bir Tanrı ile diyalog halindeki insanın bilinci, varoluşun bir alçalmasına tekabül etmeyip, hayatın zenginlik ve açılımlarının farkında olmaya karşılık gelir. Oysa Tanrı Varlıkla özdeşleştirilirken, bunun korrelatının da insanda tesis edildiği açıktır.
Sayfa 47Kitabı okuyor
İnsan, varoluşu için son derece elverişsiz görünen koşullara uzun süre dayanabilir. Kanolarını veya aletlerini yapmak için odun bulamayan, yakıt olarak yalnızca balina yağıyla, içecek olarak da yalnızca kar suyuyla geçinen insanlar Kuzeyin uç kesimlerinde uzun süre yaşamıştır. Amerika'nın güney ucundaki Ateş Toprakları yerlileri, koruyucu giysileri veya kulübe denilebilecek bir barınakları bile olmadan sağ kalmayı başarmıştır. Güney Afrikalı yerliler, tehlikeli hayvanların cirit attığı kurak düzlüklerde gezinmektedir. İnsan, Himalayaların eteklerindeki Terai'nin ölümcül koşullarına ve tropikal Afrika'nın bulaşıcı hastalıklarla dolu sahillerinede göğüs gerebilmektedir.
Sayfa 247
Bir insanın yerini başka birinin almasının olanaksızlığı anlaşıldığında, varoluşu ve yaşama devam etmesi büyük bir sorumluluk halini alıyordu. Kendisini özlemle bekleyen bir insana veya bitmemiş bir çalışmaya karşı sorumluluğunu fark eden bir insan yaşamını asla çöpe atamıyordu. Varoluşunun "neden"ini bildiği için tüm nasıl"lara katlanabilir hale geliyordu.
Sayfa 90Kitabı okudu
Bu dünyada ve nefis eşliğinde öte dünyayı ve ruh planında ki varoluşu duyabilmek, Hz. Adem babamızın ödeviydi. Bu ödev aynıyla bize de miras kalmıştır. İnsan bu dünyada o yüzden muvahhidane mukimdir.
Sayfa 32
Her birimiz geçmiş dertlerimizin ürünüyüz; endişeli olduğumuzda da gelecektekilerin... İnsan olma hastalığının muğlaklığına ve belirsizliğine, birçok belirgin başkası eklenir; tüm bunlar bize, yaşamın mutlak bir emniyetsizlik hali olduğunu, büsbütün geçici olduğunu, kazai cinsten bir varoluşu temsil ettiğini haber verir. Ama yaşam bir kaza ise, birey de kazanın daniskasıdır...
Metis Yayınları
Potansiyelini bilen ve bunu hayata geçiremeyen, varoluşu kısıtlanan her birey, kırgın ve öfkelidir. Çünkü insan; yaşama ihtimali olup yaşayamadığı her şey için kırgın, var etme ihtimali olup var edemediği her şey için de öfkelidir..
- Tunç Tataker