Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
İpek H.
@ipekh
Gazi üniversitesi
717 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Kimse neyin gerçek neyin düzmece olduğunun farkında değil...
Italo Calvino
Konuşmanın bizi ne kadar yalnızlaştırdığını fark ediyor musun?
Wilhelm Genazino
Birisi hafızasını yitirdiğinde senin için de tanıdık biri olmaktan çıkıyor muydu.. Tek kişilik hafıza iki insanı bir arada tutmaya yeter miydi...
Okur Takip Önerileri
İnsanın kaderinde bir düğüm noktası var, o düğümü çözebilmek hayatın keskin dönüşlerinden birine kapı açıyor...
Yıllar geçtikçe eşyaların tamirciye götürülmesi alışkanlığı azalmaya başladı; insanlar artık bozulan eşyaları tamir ettirmektense, çöpe atıp yenilerini almayı tercih ediyorlardı...
İstisnasız herkes kendi başına gelenleri başkalarına kıyasla daha büyük bir felaket olarak görme yanılsaması içinde...
Herkes hayatında en az bir kere deliriyor, düşüyor, kayboluyor ve hiç kimsenin delirmesi, düşüşü yahut kayboluşu bir başkasınınkine benzemiyor...
İnsanlar zor anlarında bağımlılıklar geliştirebilir ve bunun adına aşk diyebilirdi...
Unutmak hatırlamanın bir parçasıdır; kötü hatıraları dalgınlıkla hafızadan uzaklaştırarak değil, acı çekmeyi göze alarak unutmak. Özgürleşmek tam burada başlar: unutmayla hatırlamanın aynı şey olduğunu keşfettiğin anda...
Kendi uydurduğu yalanlara inanarak kurtulmayı ümit etmek çürümenin safhalarından biridir...
Kötü hatıralar insanı köleleştirir, içinde olduğu anı, dilediğince yaşamasına müsaade etmez...
İnsanın kabahatleriyle arasında görünmez bağlar vardır, içini kavuran ateşe başka bahaneler bulur, oysa sorunun kaynağı derinlerde bir yerde kaybolduğunu sandığımız karartılarda gizlidir...
Farkına bile varamadan pay sahibi olduğumuz günahlar, suçlar, kederler, zaman ve mekan sınırı tanımaksızın, anlam veremediğimiz boğucu bir huzursuzluk olarak içimizi mesken ediniyorlardı...