İrem Öğretmen
@irem_ogretmen
Fen Bilgisi Öğretmeni
Lisans
İstanbul
2002
13 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
782 syf.
·
Puan vermedi
·
25 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Her insan öldürür sevdiğini, demiş ya şair, hayır. Her baba en az bir kez katleder kızının ruhunu. Ve bilir. Katledilen ruh gerildiği çarmıhtan kurtulduğu an, ömür boyu saklanır ve bir daha aynı bakmaz küçük kızları babalarına.
Sayfa 742Kitabı okudu
Damaklarımı parçalayan siyah, bir parça umudu da tırnak izi gibi geçirmişti etime. Babasından hak ettiği sevgiyi alamayan kızlar, bir parça için elini uzatırdı o hak ettiği ama alamadığı sevgiye. Bir parçayı koparabilmek içinse paramparça olurlardı.
Sayfa 742Kitabı okudu
"Ne kadar açıklarsan açıkla. Ne kadar bağırırsan bağır. Asıl izah, sustuklarındır."
Sayfa 723Kitabı okudu
Hepimiz bir karanlıkta yaşıyoruz. Ama önemli olan, karanlıkta yıldızları görebilmek...
Sayfa 162Kitabı okudu
Kadınların ruhu genç, düşünceleri olgundur. Erkeklerin ise ruhu yaşlı, düşünceleri çok fazla toydur.
Sayfa 127Kitabı okudu
Ben nasıl gülümsendiğini unutmuştum aslında.
Sayfa 86Kitabı okudu
Bazen kendimi çok önemsiz hissediyordum.
Bazen değil. Her zaman.
Sayfa 86Kitabı okudu
Uzun zamandır kendime itiraf etmeye çalıştığım bir şey vardı. Bunu itiraf etmek önce benliğimi, ardından da içeride sakladığım yerde yetiştirdiğim gururumu incitecekti. Yaralanacaktık. Bıçağın keskin ucu boynuma dayanmış, nabzımın attığı yerden zorlamaya başlamıştı beni. Artık bunu kendime itiraf etmenin zamanı gelmişti.
Ben kimsesizdim.
Sayfa 61Kitabı okudu
Yağmur altında bir kartonun içine bırakılmış; ıslak, terk edilmiş siyah bir kedi yavrusu gibi hissediyordum. Ama o bana oranla çok daha şanslıydı. Benim aksime sevimliydi çünkü. Şirin yüzünü ve tatlılığını kullanarak pek tabii bir insanın gönlünü çalabilir, sevgisini kazanabilirdi. Kendisine bir sahip bulabilirdi. Benim öyle bir şansım ne yazık ki yoktu. Benim bir sahibim yoktu.
Ben sahipsizdim.
Sayfa 60Kitabı okudu
Aksine içim öyle gürültülüydü ki, bazen içimden kaçmak istediğim zamanlar oluyordu.
Her şeyi içime park ederdim.
Acımı, umutsuzluklarımı, mutsuzluklarımı, doluluklarımı, boşluklarımı... Gözyaşlarımı.
Ben kendi cenazemi kendim kefenler, kendim kaldırır, kendim defnederdim.
Sayfa 49Kitabı okudu