bu anlarda hem kendi şansına minnet duyat hem de şehrine karşı duygusallaşırdı ki, ikisi de pek sık görülen şeyler değildi. doğup büyüdüğü kenti muhteşem bir mozaik gibi görüp benimseyenlerden olmamıştı, bu tiplerle de dalga geçerdi hatta. fakat o gün trende yoldaşlık ettiği kimselerin hiç kuşkusuz harcamış oldukları hakiki emeği çok taktir ederdi, zaten nasıl etmesin insan? fakat kendi göreli faydasızlığından utanmaz, aksine rahatlama hissederdi.