"Ne zaman ölür insan/ insan ölmez an ölür/ gün ışıdı doğduk/ melekler insan doğar/ herkesin bir burakı vardır/ güneş battı öldük ölümsüzlüğe/ elbiselerimizi gömdük" (sayfa 69)
"Ölümsüz aşkın fermanının nurefşanıyız/ dolunay cemaliyiz” (sayfa 80)
"Bölerek çoğaltılır/ insan sevgi insanlık aşk/ insan insanda doğar insanda ölür" (sayfa 17)
"Toprak olanın şeytan gezmez üstünde// yaratanın sözüyüz kendi sesinde" (sayfa 38)
"ölülerin ruhlarından/ mezarlıkların bağrından geldim/ sakın korkmayın// söyleyeceklerini haykıramadan ölenlerin/ özlemlerini öğrendim// çünkü her gün bin kez/ ölür ölür dirilirim/ uzağımda değil onlar// ölüm hayatın içinde/ ölüm içimizde..." (sayfa 5)
"Aklımı okudum kantta/ düşündüm zamanı ve ölümü/ ömer hayyam takiyüddin ben oldu/ farabinin yesevinin mevlananın yunusun renginde/ ayetleri dilleri sembolleştirdim/ kaşgarlı mahmuttan buyana öğrendiğim akşemseddin/ öğrettiğim hacı bayram veli oldu" (sayfa 56)
“adların ne önemi var/ kendinsin kendin/ resmini coğrafyalara çizdim güzel kızların/ adının ne önemi var/ kendidir kendi// sildim sözcüklerden ne varsa/ gözlere gönüllere şenliktir kendin/ adlar başkaları için/ benim için kendinsin kendin” (sayfa 45)
“…iz-m sürmeyen adamların/ özünde yıldızlar vardı/ kitap ve Kâbe kendileriydi/ doğruldular insan kıblesine/ okuyarak insan ve evren kitabını/ kurban oldular/ adları gökadamlar oldu” (sayfa 57)
“…bukalemunluğa reddir adam/ sevgi iyilik kendiydi tanrı/ gökler avuçlarına sığar adamın” (sayfa 13)
"gökler, denizler kaş çatar mı/ toprağa özgüdür kavga/ kötülüktür paylaşılamayan" (sayfa 73)
"zaman insan onurunundur/ zamanın zenginleri cömert anlarda" (sayfa 58)
"Mağarada uyumuşum/ zaman ölmüş/ kalbimin sesinde/ birine gitmişim/ dönen ben değilim/ bıraktıklarım da kendi değil" (sayfa 47)
“zamanın ve göklerin şairi diyecekler bana/ hoşuma gider desinler/ gökleri çok sevdim/ ölünce beni andan göklere gömsünler” (sayfa 70)
"…yaşamadın/ gerçekte düştü güneş/ sende bir sen vardı/ zamanı mekânı ölümsüzleştiren…" (sayfa 41)
