İnsan eşref-i mahlukattır derdi babam
Bu sözün sözler içinde bir yeri vardı
Ama bir eylül günü bilek damarlarımı kestiğim zaman
Bu söz yüreğime kadar alçaldı
Celladıma Gülümserken
Belki bu dünya hayatını en üst düzeyde yaşayabilmek, bir başka insanla ortaklaşa tanıklığına vardığı uyanıklık durumunu paylaşmakla mümkün. Bu paylaşımı elde edemediği şartlarda bile insan, ölüm kendini bulduğu andan içinde bir boşunalık duygusu taşımamalı. Bence boşunalık duygusu, ne adına olursa olsun, razı olduğu haksızlık yüzünden insana yerleşir.
Hangi hacının koltuk altından hangi haçın çıktığının kolayca anlaşılabildiği gün...
Azıcık gece alayım yanıma yalnız,
Serçelerin uykusuna yetecek kadar gece...
Sayfa 75
Her çıkmaz sokağın
çıkmaz olduğunu anlamak için
sonuna kadar yürümek zorunda bırakıldık...
Yolumuz birbirimizi anlamaktan geçmiyorsa, hiçbir yere varamayacağız demektir.
"İnsanlar bir gün sonra unutulacak şeylerin hafifliğiyle meşguller."
İnsanlar
hangi dünyaya kulak kesilmişse, öbürüne sağır.
Sayfa 73