...düşüncelerim karmakarışık, bir tembellik ruhumu zincire vurdu, kendimi anlamaya gücüm yetmiyor. İnsanları da anlıyamaz oldum, kendimi de...
Sayfa 16Kitabı okudu
...insanlar, gereksiz sözler, bir yığın budalaca
soruya karşılık vermek zorunluluğu —doktor yordu beni bütün bunlar, hasta etti...
Sayfa 15Kitabı okudu
İşte hayat... İnsan hayatı tıpkı tarlada açan bir çiçeğe benzer: bir katır gelip yiyiverir onu, çiçek sizlere ömür...
Sayfa 14Kitabı okudu
Sonuç olarak, 1880'li yıllar Rus işçileri arasında son derece sınırlı marksist propaganda çevrelerinin kurulduğu yıllar oldu: Genel olarak bu yıllar karanlık dönem olarak hatırlanır. '80'li yılların devrimcisi' hayal kırıklığına uğramış, ümitsiz ve aylaktır. Bu tablo edebiyatta Çehov'un eserlerinde ifadesini bulmuştur. Vanya Dayı İvanov ve diğer karakterler hep bu kederin, küçük ve önemsiz işlerin görünümleridir.
Sayfa 41
Yorgun, bitkin, parça parça, inançsız, aşksız; ağır bir baş ve tembel bir ruhla insanların arasında başıboş dolaşıyor ve şu sorulara karşılık bulamıyorum: Kimim ben, niçin yaşıyorum, amacım ne? Aşk saçma bir şey, okşayışlar gereksizce tatlı, çalışma anlamsız, şarkılar ve ateşli söylevlerse bayağı ve eski. Nereye gidersem gideyim, kendimle birlikte tasa, soğuk bir can sıkıntısı, hoşnutsuzluk ve yaşama iğrentisi taşıyorum…
Moruklardan bir sen, bir de ben kaldık işte… Ben sende eski günlerimin acılarını, yıkılıp giden gençliğimi seviyorum…
“Bir Yahudiyle, bir psikopatla, ya da mavi çoraplının biriyle evleneyim demeyin sakın; sıradan, renksiz birini seçin en iyisi. Yaşamanız basmakalıp, bir örnek olsun. Fon ne kadar renksiz, ne kadar tekdüze olursa o kadar iyi. Dostum, bin kişiye karşı koymaya kalkmayın tek başınıza, yel değirmenleriyle dövüşe girişmeyin, başınızla duvarlara tos vurmayın... Tanrı her türlü örnek çiftçilikten, olağanüstü okullardan, ateşli söylevlerden korusun sizi. Kabuğunuza çekilip kendi küçük işinizle uğraşın. Bence insana yaraşır, en onurlu, en sağlıklı iş bu. Benimse nasıl yorucu bir hayatım var! Ah, nasıl yorucu bir hayatım var!.. Bir yığın yanlış davranış, bir yığın haksızlık, bir yığın anlamsızlık!..”
"Ben, Andreas Ivanov, ilk kez bir kadına yaklaşırken ödüm kopuyordu"
Sayfa 196 - AndreasKitabı okudu
