Şairler
Sözün metafiziği- tabii, kendi daha hassas biçimleriyle- özellikle şairlerin poetikası üzerine araştırmalarda yer alır (bizde V. İvanov, A. Belıy, K. Balmont): şair, sözü estetikleştirilmiş olarak alır, ama estetik momenti özünde sözün kendisine ait bir nitelik olarak düşünür ve böylece onu mistik ya da metafizik bir niceliğe dönüştürür
Sayfa 21
İyi bir fotoğrafçı,hayatı fotoğraflamakla yetinmez;fotoğraflayacağı hayatı kendisi kurar.
-Alexandır Ivanov
Sayfa 9Kitabı okudu
" İyi bir fotoğrafçı, hayatı fotoğraflamakla yetinmez; fotoğraflayacağı hayatı kendisi kurar".
Alexandır İvanov - Suçlu adlı romanın önsözünden.
Sayfa 9 - İz YayıncılıkKitabı okudu
Ivanov'un Moskova'da canavarca ve iğrenç biçimde öldürülmesi olayını, katili olan Neçayev, hiç kuşkusuz, kurbanları Neçayevciler'e geleceğin "ortak ve yüce amaçları" için politik ve yararlı bir eylem olarak gösterirdi. Yoksa birkaç gencin böylesi tüyler ürpertici bir cinayeti kabullenmesini başka türlü anlamak çok güçtür.
Sayfa 171 - Yapı Kredi Yayınları
İvanov'un çabalarına karsın lensler aymadan yansıyan ışın demetleri ile ikinci kez birleştirilemedi.
Besbelli,bunun için bilgi haricinde,dünyada yalnızca bir insanın,müteveffa Profesör Vladimir İpatyeviç Persikov'un sahip olduğu özel bir şeye ihtiyaç vardı.
Sayfa 124 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Çehov’un kitaplarında ana karakterlerin esas özelliği…
Hemen hemen tüm oyunlarında yinelenen başlıca tipler, toplumsal çevrenin yok ettiği aydınlardır. Ivanov, oyundaki bir tiradın da şöyle der: “ daha bir yıl öncesine kadar sağlıklı, güçlü, dinç, çalışkan ve ateşli bir Adamdım… İnançlarım vardı… ama şimdi yoruldum, inançları yok oldu…”
İşbankası, 10.Basım 2019, çev: Ataol BehramoğluKitabı okudu
Raskolnikov’u hatırlıyor musun? “Ivanov’un yüzünde ironik bir gülümseme belirdi. “Eninde sonunda bu noktaya gelmeni bekliyordum. Suç ve Ceza. İyice çocuklaşıyorsun, ya da bunaklık mı?..Bir dakika, bir dakika,dedi Rubashov yeniden hızlı hızlı yürümeye koyularak.“Bütün bunlar boş laf, gene de asıl konuya yaklaşıyoruz. Hatırladığım kadarıyla problem şuydu: Öğrenci Raskolnikov’un kocakarıyı öldürmeye hakkı var mı yok mu? O genç ve yetenekli biri; dolu dolu yaşanacak bir hayatın biletini cebinde taşıyor denilebilir; kadın ise yaşlı ve “dünyaya en ufak bir yaran yok. Ama denklem ayakta durmuyor. Bir kere, koşullar onu ikinci bir kişiyi öldürmeye zorluyor; basit ve mantıklı bir edimin önceden görülmeyen mantıksız bir sonucu bu. tkincisi, koşullar ne olursa olsun, denklem gene de yanlış, çünkü matematiksel “birimlerin yerini insanlar aldığında iki kere ikinin dört etmediğini anlıyor Raskolnikov... ”
“Bana fikrimi soracak olursan, aslında o kitabın her nüshasının yakılarak imha edilmesi gerekir,” dedi Ivanov. “Bu gibi insancıl bir sis felsefesini “olduğu gibi ciddiye alsak sonu nereye varır, bir düşün: Yani, bireylerin kutsallığı ilkesinden ayrılmasak, insan hayatını aritmetik kurallarının dışında tutsak. Ne olur o zaman? Ordu kumandanı, koca bir alayı kurtarmak için öncü timini gözden çıkaramaz.”
Dur bir dakika… Al işte… Sana teşekkür ederim!”
Zahar İvanoviç, Mazin’in eline üç rublelik bir kâğıt para tutuş-
turduktan sonra yüzüne yüce gönüllü bir iş yapmış da cevabını
bekliyormuş gibi baktı. Mazin’se elindeki kâğıt paraya dikkatle
bakıyordu. Heceleri uzata uzata, düşünceli sordu:
“Yani bunu bana mı veriyorsunuz?”
“Aptal!
Sayfa 321
Neçayev ilkelerinin başarısını göremedi…
Bakunin, bir tür şaşkınlık içinde, kendisine yalnız düşlerinde var olan bir Avrupa Devrimciler Birliği’ni Rusya’da temsil etme görevini verdikten sonra, Neçayev, Rusya’yı gerçekten avucunun içine alır, kendi balta birliğini kurar, yasalarını da kendisi tanımlar. Burada, bir askerlik ya da bir politika eylemi için zorunlu olan gizli merkez kurulunu
Ben, Andreas Ivanov, ilk kez bir kadına yaklaşırken ödüm kopuyordu.
Sayfa 196Kitabı yarım bıraktı
güneşin parlaklığı mezarda yatana bile hoş gelir. eğer ümit varsa yaşlılığa bile dayanılır.
…çok da mutluyum. Tanrı’ya şükür; bir yer be kadar ıssızsa, o kadar iyi. İnsanları görmeye dayanamıyorum ve burada hasta köylülerden başka kimseyi de görmeyeceğim; onlarda muhtemelen hiç dokunmazlar yarama. Ayrıca herkesi de benimki gibi ücra beldelere dağıttılar. Benimle mezun olan arkadaşlarım, savaş için yeterli olmadıkları gerekçesiyle (1916 ikinci alım gönüllü milisleri) kabul edilmediler ve ülkenin her köşesinde yerel kliniklere gönderildiler. Kimin umurundaki bu? Arkadaşlarımdan yalnızca İvanov ve Bomgard’la ilgili bilgi alabildim. İvanov, Arhangelsk bölgesini seçmiş - zevk meselesi sonuçta - Bomgard ise, bir kadın feldscher’in dediğine göre, bundan üç kasaba ötede, ıssız Gorelovo beldesindeymiş. Önce bir mektup yazmak istedim ona, sonra vazgeçtim. Hiç kimseyi görmek, dinlemek istemiyorum.
Can yayınlarıKitabı okudu
oysa ben açık seçik konuşuyorum; ancak yürek taşımayan biri benim sözlerimi anlayamaz...
niçin aşkın karşılığı aldanış, gerçeğin karşılığı yalan oluyor?
Beni, insanların katı yürekliliği öfkelendiriyor.