CAN KOZALAĞIM - 2
Işim, gücüm ne benim?
Yağmur dertli, kederli yağıyor tepemin üstünde
Ve o sıralar aklımın bir köşesinde
Ben zatürre olmaya doğru koşarak
Hep öyle tatlı tatlı, işveli nazlı geçiyorsun
Ben yıllarca yoldan geçen hancı bilirim kendimi
Hiç beklediğim yoktu
Hâlimi soranda olmayınca öyle ipsiz uçurtma gibi savruldum
Hep bekledim seni beklemek kabuk
GÖRÜCÜ
İşten eve geldiğimde oldukça yorgundum. Elbiselerimi değiştirip hemen odama çekilip uzanmak istiyordum.
--Anne! Ben geldim!
Mutfaktaydı. Sesimi duyunca ellerini havluya silerek yanıma geldi. Gülümsüyordu.
--Hoş geldin, aslan oğlum. Hay maşallah. Seni yaradana kurban olurum ben.
Şaşırmıştım. Ama hemen kendimi toparladım. Ne de olsa böyle bir
AŞK MAHKUMU
Onu ilk kez gördüğümde kanadı kırık bir kelebeğe benzetmiştim. Uçmaya çalışan ama uçarken de acısını içinde yaşayan bir kelebeğe… Sanki acısını kabullenmiş gibiydi. Güçlü görünmeye çalışıyordu. Ama bu konuda pek de başarılı değildi.
Ortak bir arkadaşımızın evinde verdiği doğum günü kutlamasında karşılaşmıştık. Dikkat çekici bir
Sean Penn’in Charles Bukowski ile yaptığı söyleşi
Time dergisi Charles Bukowski’yi “Amerikan tarzı ayak takımının bir numarası” ilan etti. Oysa yazar, Avrupa’da kitlelerin hayranlıklarını kazandı. Bugün dünyada çeviri edebiyatta en çok okunan yaşayan Amerikan yazarı Bukowski. Sadece Almanya’da kitapları 2.2 milyondan fazla sattı.
Not: