Izgnanie, 2007
İnsanların ve meleklerin diliyle konuşsam
ama sevgim olmasa,
çalan bir gong veya çınlayan bir zilden hiçbir farkım kalmaz.
Izgnanie(2007)
– Hamileyim.
+ Hamile mi? Yanlış anlama ama… Çocuk Alex’in, değil mi?
– Onun çocuğu. Ve onun değil.
+ Ne demek bu?
– Tabii ki onun çocuğu. Başka kimin olabilir ki? Ama çocuklarımızın sahibi olmadığımızı düşünürsek, değil. Yani, bir tek bizim değiller. Bizim, ailelerimizin çocukları olmadığımız gibi. Yalnızca onlara ait değiliz. Geceleri uyanıyorum. Ve sonra uyuyamıyorum. Onun nefes alıp verişini dinliyorum. Bize karşı bencilce bir sevgisi var. Bir eşya gibi. Tanrım… Yıllardır bu şekilde yaşıyorum. Niye bu kadar yalnızım? Niye benimle eskisi gibi konuşmuyor? Ya da ben öyle olduğunu sanıyordum. Ona asla hiçbir şey açıklayamayacağım. Bir şey yapmam lazım.
+ Vera..
– Böyle giderse her şey ölecek. Ben dünyaya cansız bir varlık getirmek istemiyorum. Ölmeden de yaşayabiliriz. Bu da mümkün.
+ Mümkün olan ne Vera?
– Bilmiyorum ama var olduğuna eminim. Bu, sadece birlikte olursak mümkün. Birimiz diğerimiz için var olursa. Tek başımıza bu imkansız. Manası yok. Bu bir kısır döngü. Bunu ona nasıl anlatabilirim ki?! Ne yaptığını görmesini nasıl sağlayabilirim?
Izgnanie(2007)
İnsanların ve meleklerin diliyle konuşsam
ama sevgim olmasa çalan bir gong veya çınlayan bir zilden hiçbir farkım kalmaz.
Kehanet yeteneğim olsa, bütün sırları ve bilgileri çözebilsem
hatta dağları yerinden oynatacak kadar büyük bir inancım bile olsa
ama sevgim olmasa, ben bir hiçim.
Varımı yoğumu sadaka olarak dağıtsam, bedenimi yakılmak üzere feda etsem
ama sevgim olmasa bütün bunlar bana hiçbir şey kazandırmaz.
Sevgi, sabırlı ve yumuşaktır.
Sevgi, kıskanmaz veya övünmez.
Sevgi, kaba veya çirkin değildir.
Sevgi, kendi isteklerini öne çıkarmaz.
Sevgi, kolay kolay öfkelenmez.
Sevgi, kötülüğün hesabını tutmaz.
Sevgi, yapılan hatalara sevinmez. Onun için asıl olan gerçektir.
Sevgi, her şeye katlanır.
Sevgi, her şeye inanır.
Sevgi, her şeyi umut eder.
Sevgi, her şeye dayanır.