Aune haricinde odadaki herkes önemli bilgilerin ancak başlarda geleceğini biliyordu. İnsanlar çabuk unutuyordu.
Olaug gülümsedi. Aman Tanrım ne kadar gençti bir zamanlar , kimsenin olmadığı kadar gençti. Bir daha o kadar genç olmak ister miydi? İstemezdi herhalde ama etrafında insanlar olmasını , hayatı , geleni gideni özlüyordu işte. Eskiden yaşlıların yalnız olduklarını söylediklerinde ne demek istediklerini hiç anlamazdı ama şimdi...
Belki mesele , yalnızlıktan çok , kimsenin sana ihtiyacı olmaması diye düşündü.
Artık yaşlanmış , seksenine gelmişti ; sıcağı soğuğa , aydınlığa karanlığa , insanlarla birlikte olmayı yalnızlığa , sesi sessizliğe yeğliyordu.
'' Pentagram , sadece Hıristiyanlıkta yoktur , çok eski bir dibi semboldür. Gördüğünüz gibi , kendini bir kaç kez kesen sonsuz bir çizgiden oluşan beş uçlu bir yıldızdır. Binlerce yıldır mezar taşlarında kullanılmaktadır. Ancak , ters asıldığı zaman , yani bir uç aşağı , iki uç yukarı baktığında bambaşka bir anlama gelir. Demonolojinin en önemli sembollerinden biridir. ''
'' Demonoloji mi? ''
Nikolay adamın sorularını cevap alamaya alışkın biri gibi , sakin ama net bir sesle sorduğunu düşündü.
'' Şer bilimi. İnsanların , kötülüğün iblislerden geldiğine inandıkları zamanlardan kalma bir tabir. ''
'' Hımm. Yani artık iblisler yok mu? ''
Nikolay piyano taburesini döndürdü. Adamı yanlış mı değerlendirmişti acaba? Bir uyuşturucu bağımlısı ya da serseri için fazla uyanıktı.
'' Ben polisim '' dedi adam , düşüncelerini okur gibi. '' Soru sormaya meyilliyizdir. ''
'' Tamam ama bu konuyla neden bu kadar ilgilisiniz? ''
Adam omuz silkti.
'' Bilmem. Bu sembolü yakın zamanda bir yerde gördüm ama tam nerde karşıma çıktığını hatırlayamıyorum. Bir önemi var mı , onu da bilemiyorum. Bu sembolü hangi iblis kullanıyor? ''
'' Çor '' dedi Nikolay , hafiften üç tuşa basarak. Akort bozuktu. '' Şeytan da denir. ''
'' Size zor gelecek parçaları çalan iyi bir anneniz varmış. ''
'' Öyleydi. Azize gibiydi. ''
Adamın yarım ağız gülümsemesinde Nikolay'ın kafasını karıştıran bir şey vardı. Kendi kendiyle çelişen bir gülümsemeydi bu. Açık ve kapalı , dostane ve alaycı , gülen ama acılı.
Açık pencereden dışarı baktı. Mezarlıktan kuş sesleri geliyordu. Leningrad'da geçirdiği yazları ve onu , dedesinin ve amcalarının çoktan unutulmuş toplu mezarlarında yattığı , metruk savaş alanlarına götüren babasını hatırladı.
'' Dinle '' demişti babası. '' Sesleri ne kadar güzel ve ne kadar beyhude. ''
'' O kadar basit ve zekice ki... İstediği herkese ulaşmak için geçerli bir nedeni olan , ağzı bezle örtülü biri. Herkesin gördüğü ama kimsenin dikkat etmediği biri. ''
'' Bir Truva atı '' dedi Harry. '' Bir seri katil için rüya gibi bir şey. ''
'' Kim , kapı zilini çalıp maskeli suratını kameraya yapıştırır ve buna rağmen kapının açılacağından emin olabilir ki? ''
'' Noel Baba? ''
'' Zor. Ama ekspres bir paket veya bir buket çiçek getiren bir kuryeye kapıyı açarsın , değil mi? ''
'' Ofise girdiğimde de çıktığımda da hiç kimseyi görmedim. Bunu artık kaçıncı defadır söylüyorum. ''
'' Ve daha çok defalar söyleyeceksiniz '' dedi Harry , yüksek sesle esneyerek ve yüzünü sıvazlayarak.